ısınmış bir eldir düşüm

bir griye dalarsa sesler
ben orada mi minör halindeyimdir memleketin
güven ki, ne arka koltuktaki emniyet kemeri,
ne hüzmesinde martı çığlıklarıyla bir deniz feneri.

işte o an, 
bir sevginin tortusunda
küçücük bir yaşam formu
ve yalnızca gerçek dışı bir aşkın 
konforudur içim.
hatta, ısınmış bir eldir düşüm 
içinde çapraz ateşlere tutulmuş
gölgesi durur zar-zor ölüşün.

nefret sıkıldı önce,
kurşunu bilmem kaç milimetre
gök eridi sonra üstümüze 
derinden bir maviyle.

oysa noktasızdır bilirsin gidişler
ve ev sahibidir yalnızlık, 
eşik düzler
en sade haldedir şimdi korkak cesaretler,
geçen yüzyılda kaldı belki de, 
bazı güzellikler.

"ısınmış bir eldir düşüm"
j.ak
14 Mart 2015