yol

-bahane-

bir mücadele romanında,

rastlamışımdır adına

en azından ne diyeceğimi biliyorum

Çanakkale’ye beraber gideceğimiz atıma

bunu şimdilik aklında tut.

-diz-

çünkü mesafe ve aklın

toplamı kadardır her umut

izin verdiği ölçüde,

ölümlü bir vücut.

-güz-

plânlar var bitimsiz 
ve elimde yırtık haritalar.

köyler,  köy evleri,

onun terli tüyleriyle

aklımın tımar saatleri.

ve en önemlisi de

üzerinde kalma süresi.

-nisan-

gidelim,  gitmek farz

yolda bekler bizi çokça itiraz

başım üstünde,
yüz yıl önceye minnet

pes etme Sakarya’m 
sabret.

“yol”
-atlıkadınca-

j.ak

3.Temmuz.2014

kurganlarım kırılarak

arz edildi, gördüm şaşarak

tohumun ve insanın körü,

ormanın sesi, göllerin tuzu,

adanın nefesi hem de tozu,

dogmaya, inanca ve

akla değdi, onların aç gözü

büyürken tek-elleri, 

öldürdü uyuşturdu.

onaylanırken oyalandı

ki salgın bir hastalıktı

yeni bilgi toplumu.

üstelik ezberledi `herkes`

yanlışı ve doğruyu.

talep edildi gördüm şaşarak.

ve tarihlerim değişerek

kurganlarım kırılarak

damgalarım silinerek

peydah olmuşlar canıma.

kara uzun elleri, 

batmış boğazlarıma!

kara uzun elleri,

hırsızlarken kültümü

her defasında tekrar yaşarım

öz yurdumda kahpe ölümü

şehadet pınarında kanını yıkarken

her defasında bir Kerkük Türk’ü.

"kurganlarım kırılarak"

j.ak

1.Temmuz.2014