sövdüm

Duvarları yazılanmış evlerinde İstanbul'un,
Şehirden uzak, ağaçlara yakınım.
Ve alamayacağı kadar aklın,
İnsanlardan olma gür getto ormanının,
Tam içinde...


Sövdüm memleketin gelmiş geçmiş elitne
Sırtına soğuk-sıcak değmemişlerine...
Ak yakalı ne bilsin şehidimin dağını kışını
Sever klimayla iklimlendirilmiş ofis ortamını
Ve kıskanırmış oturduğu yerden,
Mehmedin maaşını.

Yazıladım yeniden temiz evin
Kirli dış duvarlarını;
“Duyun ey ahali!
Askerimin maaşından önce yatırdılar
Vatan toprağına naaşını!..”

“sövdüm”
j.ak
28.03.2016


                      

herkes memnun

Mart'tan tedirgin,
bahar güneşinden kaygılı
çıktığım sokakta
beni en çok korkutan
kalabalığın mutlu ve umursamaz hali.
hâlâ görmeyenler var bu kahpe işgâli...

yüreğimdeki ölüm sessizliği
karıştı İstanbul'un gürültüsüne bugün
nerede bıyık altına gizlenmiş
umutlu bir tebessüm görsem tanırım
aşina bir telâş aradım...

bugün bu yirmi beş milyonluk yalnız şehirde
bir tanıdığa
rastlayamadım!

"herkes memnun"
j.ak
4. Mart.2016

yasaklamışlar

umudu yasaklamışlar,
giremezmiş her eşikten içeri
bilir gibi soluksuzdur bunu 
İstanbul’un kenar mahalleleri.
ve güneş girmeyen evlerin
rutubetli duvarları fısıldarken çaresizliği
sessizdir kapı önlerinin alımlı çiçekleri.
filizlenirken Turfan’da bahar,
konuşmadan alınır bazı kararlar
duyan var mı, umudu yasaklamışlar
kimse duymadan delinir bazı yasaklar…

“baharı yasaklamışlar!”
j.ak
1 Mart.2016