yama tutmayan
bir iç lastik
delinmiş
ruhlarımız
bir hiç giydirildi
bizim
caddelerimize, sokaklarımıza
gayet
otantik
hamdı
madde, fakirdi ülke
oysa kendinden
ekoseliymiş
siyah
beyaz mantık
üstelik;
göz
alabildiğine sahte ve sentetik.
yelkensiz
bir şiirin
kürek
mahkumlarıydık İstiklâl’de
su
katılmamış aforizmalar olduk
sahilde, Maltepe’de
sonra ham
maddesi kırılırken
sertlikten
en
değerli mücevherimizin,
eğile
büküle, domala dura,
bir türlü
kırılmadığını gördük
değersiz plastiklerin.
ve yelkensiz
bir şiirin
kürek
mahkumlarıyız hâlâ
çürümüş
yekesini de gördük
mürid serdümenlerin.
“çürük
yeke”
j.ak
29. Mart.
2021
