koyu kahve

Beni bırakma Yaz. 
İçimdeki seslere en yakışan göz rengi senin. 
Yalınlık derecemiz dona çekmiş, 
uyku bastırdı, sonsuz gezmelere 
ebruli, koyu kahve 
şekersiz ki, kendi tadında Yaz...

"koyu kahve"
j.ak
12.Aralık.2013

boş kovan

Kuru sıkı atışlardan düşen güven,

söze dair zamanlara  delil, boş kovan.

Yüzlerce kez kayıp gitmiş olmalı

kenetlenip tutunulan

ki koca bir tedirginlik kalmış, onca savaştan.

Güçsüzlük,

kronikleşebilen hastalığı insanın

farketmeden dik durmayı öğrenir gözyaşların

ve artık süt analığıdır o, dışarıda kalmışlığın.

Her şey para değil diye başlar lafa,

yeterince aç kalmamış biri,  

oysa üç kuruşun tecavüzcüsüdür 
on saatlik mesai.

Neyse dağılmasın konu,

tedirginlik diyordum,

tedirginlik…

“boş kovan”

j.ak

8.Ekim.2013

            

İncir Ağacı

Anam öldü.

Anlamadım.
Gittim bir incir ağacıyla konuştum.

Anlattı sessizce,

Anladım, bu sefer de inanmadım.

Ölene kadar da inanmam.

          Cemal Can Özdemir

iki numaralı emektar

Karanlık gibi süzüldüm odanın her yerine.

Dağılmanın ön şartıydı

kalanları der top etmek birkaç bavula.

Güçsüzlük hüzün taşır,

ve hüzün yok eder direnci

durumlara kızacak hal kalmadı.

Duygula sesler gibi sıkıştı

karanlık köşelere.

Üstelik benimdi o derme çatma doku

sinmişti üzerime.  

Bir süre kibir akıtmak gerek.

ucu açık merdivenin.  

Çıkmak istedikçe çekilir, yalnızlık. 
bir parmak burukluk çalar damağıma,

dağınıklığım ve acı.

Bu yalnızlık,

öylece iyi geliveren ev yapımı bir kocakarı ilacı.

Ve şairin dediği gibi, 
herkesin evinde eksikmiş bir odası.

Çıkmalıymışım buradan,

yoksa eksilirmiş gri hücreler ön frontumdan.

Zor oysa çıkmak,

derlediğim dağınıklıktan.

Ve korkuyorum, 
küçük ama önemli bir anıyı 
unutmaktan, duvarımda öylece, 
asılı duran.

Özlemi yorarken tutku,
okulun arka bahçesine bir kapı aralanır

iki numaralı emektar formasıyla,

derin markaja gömülür 
sabır.

“iki numaralı emektar”

J.ak

7.Ekim.2013


*"Kime sorsan evinde bir oda eksik." Ö.Asaf

mutluluk

tutuklu hayallerim firar ettiler

aşk şiirlerimin demir parmaklıklarından.

mutluluğu yutkunurken,

iki büklüm ezilişini hissettim içimde.

gözlerim kim bilir kaç hüznün cehenneminden

izliyordu cenneti,

sayamadım.

"mutluluk"

j.ak

3.Ekim.2013 

yarım Nisan

eski bir kokunun sağdıcı rüzgâr
savaş zamanından kalma enkazını içimin, 
korumaya aldı bahar 
bir yanım toz duman,
bir yarım Nisan. 
şimdi omuzlarımdan 
yapraklarca bildiri uçuşuyor yollara
üzerinde, 
anarşist bir yazı barındıran.

“yarım Nisan”
j.ak
3.Ekim.2013

GÖZ GÖRE GÖRE!

22 Eylül Pazar günü Olimpiyat Stadında oynanan Beşiktaş-Galatasaray Maçı, kendilerini 1453 Kartal diye adlandıran bir grup tarafından provoke edildi ve maç tatil edildi.

Başta Beşiktaşlı çArşı taraftarı olmak üzere herkes bu iğrenç oyunu anında gördü ve on yaşındaki çocuklar dahil, kimse yemedi. Ee? Peki yemedi de ne oldu? İşte artık memlekette asıl durum bu “göz göre göre” yapılan provokasyonlar, göz göre göre tutuklanan insanlar, aylarca yıllarca suçları ıspat edilememiş bunun yerine sahteliği ayan beyan gözler önünde olan belgelerle insanların hapislerde çürütülmesi ve daha nice göz göre görelikler…

Kaşımak kızıştırmak, insanları galeyana getirmek ve böylece iç karışıklığı tırmandırmak, iç karışıklığı tırmandırdıkça gündemi bu suni ve alakasız konularla doldurup, sıcak para bağımlısı patlamış ekonomik gidişatı ve sınırlarda olup biteni gözlerden kaçırmaktır işin makro boyutu.

Bu ve benzeri iktidarların siyasetlerine tıpkı dini alet ettikleri gibi, zamanı geldiğinde heybelerinden çıkararak gündemi oyalayacakları çeşitli oyuncakları vardır ve endüstriyel futbol da tüm dünyada olduğu gibi bizde de zaman zaman hop diye o heybeden çıkartılıverilir. Futbol şu anki haliyle, siyasetçilerin gündem meşgul etmek için kullandıkları araçlardan biri olmayı uzun yıllar daha sürdürecek.

çArşı Taraftarı Gezi Parkı direnişi süresince sergilemiş oldukları vatanperver duruşları ve direnişin en organize grubu olma özellikleriyle tüm yurtseverlerin gönlünde taht kurmuşlardı. Zekice sloganları ve dik duruşlarıyla iktidarın iyiden iyiye canını sıkmışlardı. Bir şekilde bu grubun biletinin kesilmesi gerekiyordu. Dün gece oynanan tiyatroda da aynen bu gerçekleştirilmiştir.

İktidar ne istiyor?

Emin olun ki iktidar uslu durmuyor diye kesmedi bu cezayı çArşı’ya. - ki henüz cezanın ne olacağını tam olarak bilmiyoruz, sanırım yarın açıklanır. Ama ben diyeyim yarım sezon, siz deyin bu sezon komple, BJK maçlarının seyircisiz oynanması olacaktır ceza. - Bilakis bu grubu daha da kızıştırmak için yapıldı bu çirkefçe provokasyon.

İktidar kargaşa istiyor! Daha fazla kargaşa, daha fazla kavga dövüş, daha fazla sertleşen bir sokak hatta sokaklar istiyor. Çünkü pislikler arttıkça daha büyük örtülere ihtiyaç duyulur.

Ne yapmalı?

Yapılması gereken iki şey var. Eğer Ceza yukarıda belirttiğim şekillerde gerçekleşirse, Fenerbahçe Galatasaray Trabzonspor başta olmak üzere, tüm birinci lig takımlarının taraftarlarının çArşıya destek olmaları ve hiçbir maça gitmeme kararı almaları gerekiyor. Eğer bu büyük boykot gerçekleşirse o zaman iktidar da Federasyon da şapa oturur. Maçlara gitmeyin. Gitmeyin ki tüm statlar bomboş kalsın. Gitmeyin ki futbolu siyasi amaçlarına alet edemeyeceklerini görsünler. Gitmeyin ki halka karşı yapılan bu kötülük, iyi bir şeyin başlangıcı olup insanımızda boykot bilincini oluştursun. Gitmeyin ki daha fazla salak yerine koyamasınlar. Unutmayın biz halkız. Biz kuvvetliyiz onlar zayıf. Aynısı AVM’ler için, yabancı mallar için de geçerli elbette. Ama halk ne yazık ki gücünün farkında değil.

İkincisi ağır bir sorumluluk ve bu da çArşı taraftarına düşüyor. Verilen ceza her ne olursa olsun, vakur duruşunuzu asla bozmayın ve sizden istenildiği gibi kızışmayın. Onların oyununda figüran değil, kendi destanınızda  baş rol olun!

Özetle artık göstere göstere oynanıyor oyunlar. Yersen.

Ha yemedik de ne olacak peki? 

E zaten adamlar ye diye yapmıyorlar ki, daha da kızıştırmak için. Çünkü  yemeyince sinirler tırmanır. İstenen budur.

Kısacası koskoca memleket hâlâ 3F ile yönetiliyor, eğlence, din ve futbol.

Yeter! 

yine de aşk

akşamdan kalma bir şehirden

ve düşümdeki üst geçitten,

fikir suçları aktı.

dün sabah kan şekeri,

acı açlığa uyandı.

duyulmamıştı o gün

gece şiirlerinin şarkısı,

mağrurdu sonbaharda

sabahın altısı.

yine de aşk bıraktı

en güzel sözleri yola

soluklanırken sıcak çay,

kahvaltı masasında.

ayazla tanıştırdım sonra

anlatamadıklarımı

o ayaz ki görmedi hiç

giden canlarımızı.

“yine de aşk”

j.ak

 

21.Eylül.2013   

              

taşınmaz yazılar

dublörsüz oynanırken  

gidiş sahneleri

çaresizdir ara sokak,

gösterir ters istikametleri.

belki yalnızım duvarda

bağışlanmış merak gibi

nöbet tutar belirsizlik

taşınmaz yazılar gibi.

portatif bir özlem katlanır

o an mütemadiyen

ve bir kat daha sıkışır

acıtarak büyüten.

“taşınmaz yazılar”

j.ak

16.Eylül.2013

asosyal devlet

Zafer yürüyüşü için

Ethem Sarısülük Parkı’nda toplandık

dört döndüler etrafta

başkent tomaları.

Anıttepe’de yürüyüş sonrası,

ıslattı fener alayını şiddetli sağanak

kesin yağmur bombası attılar dedi

hemen önümde duran bir paranoyak.

gözlerinin içine bakarak;

“Allah’ın toması yok!” dedim, güldük…

sonra Kenedi Caddesi’nde bir bara geçip oturduk.

dışarıda o tek perdelik oyun yine sahnelendi

takım elbiseli ve eli haydarlı bir grup, caddeye indi.

millet izledi ayaküstü ve inanmış gözüktü.

toma-2, toma-3, toma-4, toma-7

ve bir akreple otuz kadar çelik yelekli.

Bestekâr Sokak’tan Kenedi’ye

kaç kez dönüp indiler, saymadım

sonunda nişan aldılar üzerimize,

Voodoo Bar dem rehavetinde.

üstelik sular kesikken fatura yüzünden evde,

yaşam tarzımıza bolca sıkıldı yok yere.

kiminin kolu-bacağı kesildi

kırılıp saçılan bardak çanaktan,

kimi lanet edip bıktığını haykırdı

böyle yaşamaktan.

on saniyede harabeden farksız kaldı orası

ve boşalıverdi kaç kişinin ekmek kapısı.

başını almış giderken koca memleket

herkesle düşman oldu

bu asosyal devlet.

“asosyal devlet”

j.ak

3. Eylül. 2013

Muhtar'ın Yeri

belirli,

saatler ve mevsimler

yatışlar kalkışmalar kalkışlar

oyunlar kışlalar alkışlar

bilgiler haberler tatiller.

bir ara koyun boku kokan yerlerin

sezonluk efendileri,

şezlonglarını güneşe çevirsinler diye

günde bilmem kaç kere

emirler yağdırıyor sezonluk kölelere

oysa on saatlik kölelik

onlar için de başlayacak, tatilden eve dönünce.

o sırada telefonda konuşuyordu

sezonluk efendilerden biri;

o bir çalışmadan duramam insanıydı besbelli

bağırıyordu banka görevlisine anlaşılmayan dilde

ki ben izlemek istemiştim o an

çay ve tütün eşliğinde

güneşin nazlı inişini karşı sahile.

statosfere yükselirken ses,

anladım ki zaman hâlâ alabildiğine çömez

bir uyanıklık uykusunda neredeyse herkes.

tekneye doluştu toz duman  kalabalık,

istikametleri Bitez.

belirli,

silâhlar ve mermiler

mikroplar hastalıklar ilaçlar

gazeteler dergiler sanatlar

sınırlar düşmanlar kazananlar.

Sürmeli Hanım’ın erkek arkadaşı çıkageldi,

ki o plajın en sakini

köpekler giremez levhasının yanından

denize girdi önce,

sonra sağ arka bacağını kaldırarak

sınırlarını işaretledi:

üç şezlong, köşedeki palmiyenin dibi

ve Muhtar’ın çimleri.

“Muhtar’ın Yeri”

j.ak

21.Ağustos.2013 / Küçükbük

sessiz

üzerinde dumanlı mesainin ağırlığı

yarıya indi gözkapakları

bir yoksunluk nöbetine sarılıp

öylece uzandı.

barıştı bir ara rüya, özgür uykularda.

bir koku çalındı burnuma

atonal, nefesli sazlarla

Hekimköy’e giden dolmuşta

uğurlu sayılara inancım yoktu ama

tapardım bir zamanlar forma numarama.

bir soru vardı, can çekişen eski zamandan

yüzünde eski yaralar,

boğazında kurumuş kan.

ne zaman dönüp içime baksam

göz göze geliyorduk  hiç yoktan

cevapsızlar mezarlığına göm beni dedi

son nefesinde,

korkmayı keşfetmediğim yıllara dairdi soru,

karanlıktan.

“sessiz”

j.ak

19.Ağustos.2013

müziğin sepya rengi

her seferinde biliyordum

yalın ayak olduğumu,

çıkarken düşlerimden.

ne umduğumu üstelik

hiç farketmeden,

bilinçaltımla karşılıklı

bahsetmişim bir çok kez

konu dışı meselelerden.

sudan hafif, havadan ağırdı

malum öğretiler…

sepya rengine boyanmış,

bir beste vardı sokakta, 
anonim.

çıplaksa ayakların görebildiğin.

derin bir akıntıyla  yüzyüze,

yüzüp durdu gözlerim.

bu yüzdenmiş meğer,

pür dikkat tedbirsizliğim.

“müziğin sepya rengi”

j.ak

15.Temmuz.2013

bir kala

bir kala görünür oldu mavilerim

boş direğinde, bir yelkenlinin

en parlak ezgileri kundaklarken içim

ıskotaya sabitlenmişti

o kalınca düğüm.

fakat gel gelelim 

bir an için durup 

gümüşten çizgilerini bulmuştuk 
anarşist gökyüzünün.

çünkü huzursuz uykuları,

deli bir borayla doldurmuştu dün
sonra birden bir kala,
gecenin kopkoyu pankartına
bir oğul daha yazdı 
kalleş ölüm!
söz trafiğine kapatılmış caddede

yürüdü gözyaşları
ve sessiz bir çığlıkla 
battı gün.
bir Haziran yıldızı daha
artık ölümsüz hüzün...

"bir kala"

j.ak

11.Temmuz.2013

                      Edebiyat Gazetesi sunumu...

Yıldızlar ve Haziran

bir nefes çıka gelir
La belle için gece vaktidir
ister inan ister inanma 
sokaklarda dava vaktidir 

yan yana geçtiler 
ayak izlerinin üzerinden
yıldızlarla Haziran, 
ve açıldı sonra sayfalar, 
gökyüzünde yananlar var
yalanlar gürledi yalanlar
karambol ortalardan
kaç'tılar sayamadık sevgilim
kaçtılar!..

tezatlığa bulaşık bir virüsün
asılı kalabilen havada,
kim bilir kaç asırlık ömrü 
umut ve hüzün.
tereddütsüz bir tebessüm
gecede şu gönül gözüm
düşler çünkü her daim
ta kendisidir yolun
hep savrulduğumuz yerde bekler 
etten, kemikten.

"yıldızlar ve Haziran"
j.ak
15.Haziran.2013

tacirin düşün tehciri

devrin tacirleri 
devren verdiler kararı
özgürlük iyiden iyiye artık,
içinden düşünme sanatı.
saatler semavi takvimler ayrı
devrin tacirleri 
devren verdiler kararı
ey maneviyat,
her şey özelleşirken
sen tek ellerdesin heyhat!
Avrupa insan hakları mahkemesi,
ağır çeker nedense bir kefesi...
saatler beş vakit
günlerden, mavi  
içten çark ederken 
içten bi' düşünce
zaman akmıyor gibi 
yerli yerinde!

"tacirin düşün tehciri"
j.ak
27.Aralık.2011

yalnızız duvarlarda

yazılar gibi yalnızız duvarlarda

nasıl baktığını biliyorum

geçtiğimiz yollara

sisler kanatlandı canım

bilinç altlarında

gücünü öğrenmiştim

bir iç çatışmada.

sahiplik ertelendi,

kurulmuş sofralarda

hep tesadüfleri sevdik,

özgür uykularda.

sahilim şimdi canım

çok, çok uzaklarda

ayık ve sesliydi sahne

hasret var bakışlarda.

emek esir edilmişti

yollarda sabahlarda

devrim tutsak edilmiş

parklarda meydanlarda.

“yalnızız duvarlarda”

j.ak

10.Haziran.2013

tüm zamanlarda

kimlikler aranır 
adımlarda, bakışlarda

ve yağar anlaşılmaz kavgalar

akan bir suya.

kim bilir hangi nehre karıştı 
gidip duran yaşlar?

tüm zamanlara aittir

uyanıkken görülen kâbuslar.

uydudan görünüyor 
artık havalar,

sisler, karlar, kasırgalar.
şiştikçe şişiyor 
barut kokan cüzdanlar,

önümüze atılırken 
kutsal ayrıntılar!

tutuksuz yargılanır 
bedenlerde aşklar
ve müebbet yatmak ister hep
çıplak duygular.

rüyalarda, 
topraklarda

tüm zamanlarda...

“tüm zamanlarda”

j.ak

5.Haziran.2013

SAHİPLER VE KANAAT ÖNDERLERİ - III

Libya, Ürdün, Mısır Fas, Tunus, Sudan ve tabii ki Suriye…

Bu ülkelerde olan bitene baktığımızda, yürütmenin başına “getirilmiş” olanların güdümlü bir siyasete uşaklık ettiklerini ve yönetimin de tıpkı bizde olduğu gibi totaliter bir diktatörlükten ibaret olduğunu görmemek için sanırım kör olmak gerek. Küresel çete, uşaklarını kullan at mantığıyla çalıştırır. Bu durum NATO’da eğitilen üst rütbeli askerlere kadar böyledir. Miyadını doldurduğunda, işi bittiğinde bir tür kabuk değişimi gibi bu “ürün”lerden kurtulur ve yerine yenilerini getirir…

Dünyanın hızlıca dönüştürüldüğü son 20 yıla baktığımızda, tröstlerin, çok uluslu şirket kompradorlarının yeni dünya düzeninde tüm enerji kaynaklarını ele geçirmede moda bir terim olan ‘küreselleşme’yi kullanarak hedeflerine nasıl ve ne şekilde zeminler hazırladıklarını gayet iyi biliyoruz.

Minareyi çalan kılıfını da hazırlarmış. Lenin’in’ın “Ulusların kendi kaderini tayin hakkı” diye bahsettiği hak, farklı bir şekliyle 1966 yılında ilk kez karşımıza getirildiğinde, o uluslararası antlaşmayı imzalamamıştık. 2005’de bize dayatılan bu uluslararası antlaşmada (İkiz yasalar-neosevr), sözcüklerin tanımların içleri boşaltılarak Ulus sözcüğü “halk”a evrilmişti ve maalesef küresel çete uyanıklarınca hazırlanmış bu metni  imzaladık. Bölünme yolundaki bunca kırmızı çizgi ihlâlinin,  uluslararası arenada meşruiyet kazanmış şekli işte bu “ikiz yasalar” antlaşmasıdır...  Yani artık halkların kendi kaderini tayin hakkı, özgürlük, insan hakları, ileri demokrasi biz ve bizim benzerimiz ülkelerde, küresel çetenin diline sakız olmuş, sözde demokrat geçinen mütareke kalemşörlerince de peşinden koşulan bir muz olmuştur.

Arap Baharı’nı yani malûm turuncu devrimi incelediğimizde ilk gözümüze çarpan oradaki aktivistlerdir. Türkiye’de de PKK’nın siyasetteki uzantılarının tıpkı Arap ülkelerindeki aktivistler gibi bir rolü üstlenmiş olduklarını apaçık görürüz. Diktatörlere karşı ne yapılmalı? Kalkışılmalı, ayaklanılmalıdır. Plânların gerçek pınarı, membağı tam da burasıdır…

 “TRUVA ATI” taktiği

İlk günkü yazımda özellikle şu “popülerlik” üzerine yoğunlaşmıştım. Çünkü bu hareketin gideceği yönü tespit edebilmiştim az çok. Koskoca Atatürk Orman Çiftliği, diğer tarafta üçüncü köprü arazilerindeki hektarlarca yeşil alanın katliamı sözkonusuyken neden Taksim’in bu denli önemli olduğunu iki şekilde açıklayabilirim. İlki yine doğru bir tespit olan konunun derhal medyaya servis edilmesiydi. Ki bizler nice eylemlerin içinde yer almış, nice gaz bombaları yemiştik 29 Ekim Ankara’sından bu yana… Ama bu büyük halk hareketleri (29 Ekim Ankara, 13 Aralık Silivri, 8 Nisan Silivri, 19 Mayıs Ankara) hiçbir şekilde medyaya günler öncesinden servis edilmemişlerdi. İşte burada işgillenilmesi gereken bir durum vardı. Ki konunun kendine ait olan “yaşam biçimi, özgürlüklerin sembolü olma, ağaçların katliamı” gibi aslında hiç de önemsiz olmayan “popülerlik” boyutunu kat ve kat aşan bir durumdu. Çünkü medya, bir konu popüler olmasa bile onu popülerleştirmenin en işlevli dinamiğidir. Diğer taraftan yürütmedeki diktatörün söylemlerini artık en sert şekline (iki ayyaş vb.) getirmesi istimi sıkışmış bir düdüklü tencere etkisini yaratacaktı memlekette ve öyle olup bom diye patladı…

Bu dinamik üzerinden hareketle “bizim aktivistler” derhal devreye sokulmuşlardır. Kanaat önderleri Y-CHP ve BDPKK sempatizanları mevzuyu canhıraş bir biçimde sahiplenmiş ve diğer büyük dalgadan haberli ya da habersiz kendi işlerini yapmaya koyulmuşlardı.

Birleşe birleşe kazanacağız!

Bu slogan tıpkı ulus sözcüğünün halklar’a evrildikten sonra, kerameti kendinden menkul ithal anlamıyla,  insanların papağan gibi bağırmaya başladıkları “yaşasın halkların kardeşliği” sloganı gibi son derece popüler ve kulağa hoş gelen bir slogandır…

Birleşilen yere dikkatle bakacak olursak orası Türk Bayrağı ve Mustafa Kemal Atatürk’tür. İyi ya işte ne var bunda canım diyecekseniz, hiç demeyin… Son yıllarda en fazla Atatürkçülük yapan İP’den bahsetmenin tam zamanıdır çünkü. Burada uyanık olmak gerekir diye düşünmekteyim. Çünkü Doğu Perinçek 1991’de yazdığı kitabında Kemalizm’in devrinin bittiğini söylüyordu. Aynı yıllarda Abdullah Öcalan’ı PKK kampında ziyaret ediyor, ona karanfil hediye ediyordu… Geçtiğimiz yıllarda Aydınlık Gazetesi Andrew Mango’nun mişli geçmiş zaman ekleriyle ve sık sık kullandığı “herhalde” sözcükleriyle bezediği “Modern Türkiye’nin Kurucusu Atatürk” adlı kitabını Atatürk hakkında bugüne kadar yazılmış en iyi biyografi kitabı olarak lanse ediyordu(!) Ki gerçekte bana göre son derece palavra, sinsice Atatürk’ü diktatör gibi gösteren, ailesini karalamaya çalışan bir üslüp net bir şekilde görülür o tuhaf biyografide… Aydınlıkçılar bunu nasıl farkedemez ve palavra bir kitabı lanse ederler anlamış değilim.

Taksim Gezi Parkı için yedi gündür yapılagelen direniş hareketine baktığımda, kitlelerin ezici bir çoğunluğuna İP’nin Atatürkçülük üzerinden yaptığı “kanaat önderliği”, aklıma ilk gelen komplo teorisinde tehlikeli bir ihtimali barındırıyor. Bitirilmeye çalışılan en önemli birleştirici ve bu milletin Cumhuriyetle mayalanmış Atatürk algısını yerle bir edebilme ihtimalidir bu da…

İP ve örgütlü bir biçimde onun yanında yer alan TGB konusunda aklıma takılansa organizasyonlarında harcanan hiç de az olmadığı apaçık görülen maddi kaynaktır. Nereden gelir bu derenin suyu bilinmez.  8 Nisan Silivri duruşması organizasyonunda yurdun her yerinden yüzlerce otobüs kaldırılmıştı meselâ...

Memleketin hemen her kurumundan milli sözcüğü çıkartılıp atılmıştır son dönemde. Son 30 yıldır musibet ilân edilen millî sözcüğünün herhangi bir etnisiteyi işaret etmediğine dair ne kadar çok yazdıysak ve söylediysek kendimiz okuduk ve kendimiz dinledik! KHK’larla bir gecede alınan kararlarla Atatürk ilke ve devrimlerine bağlı yurttaş yetiştirme maddesi Millî Eğitim’den çıkartılmıştı. Bir sürü karar vardır bunun gibi ama bu bana göre en önemli olandır. Yani özetle, bir şekilde şu Atatürk’ten kurtulunması gerekmektedir ama nasıl nasıl?!

İşte düdüklü tencere istimden patlamış, bir tür halk galeyanı oluşmuş ve Mustafa Kemal’in askerleriyiz nidalarıyla halk en sonunda(!) sokaklara dökülebilmiştir. Ellerimizde Türk Bayrakları yüreğimizde memleket sevgisiyle, bu güzel topraklar üzerinde eşit, özgür, tam bağımsız, emeğin hakça bölşüldüğü, etnik ayrışmaların, yağmaların, talanın ve her geçen yıl giderek artan dolar milyarderlerinin olmadığı bir memleket özlemiyle faşizme diktatörlüğe karşı haklı mücadelemizi vermektir derdimiz.

Ancak ne var ki iktidarın kendi sonunu görerek korkusundan, saldırıların dozunu artırması polisin vahşeti andıran saldırıları adeta bir iç savaşı tetiklemektedir.

Sivil polisin kâh kontrgerillalığı üstlenmesi, kâh halkın içine sızıp eylemle ilgili ters guard propoganda yapması asıl amacın bu olduğunu göstermektedir.

Olası bir iç savaş sonucu vatanımız, üslerimize yığılmış olan Nato askerlerinin postallarıyla çiğnenme tehlikesi altındadır. Ekonomik olarak bu durumu bertaraf edebilecek durumda da değilizdir üstelik... Ne ki, ok yaydan çıkmıştır artık ve insanlar AKP gitsin de ne olursa olsun kafasına girmişlerdir çoktan…

AKP’nin gitmesi ve yeni bir partinin işbaşına gelmesi çözüm müdür?

1854’te Osmanlı’nın borçlandırılması sonrası, ikinci borçlandırılmamız Marshall Plânı’yla olmuştur.  II. Dünya Savaşı sonrasında 1948-1951 yılları arasında yürürlüğe konan ABD kaynaklı bir ekonomik yardım paketi olan bu plânla, tıpkı 1876 sonrası duyun-u umumiye zamanı yaşanan yaptırımlar yaşanmıştır. Emperyalistlerin Plânları hiçbir zaman değişmediği için öncelikle cahil bırakılmak istenen bölgeler üzerinden oynanmıştır sinsi oyun ve ilk olarak Köy Enstitüleri kapatılmıştır. Sonrasında olan biten zaten iş başına getirilecek olan idarecilerin basiretsizliği ve gafletleri üzerine konumlanmış bir dizi saçmalıktan ibarettir. Verilen tavizler ve memleketin sokulduğu borç batağı cehalet ve zübükzadelerle harmanlanarak bizleri bugünlere taşımıştır… Aynı dönem NATO Paktı’na üyeliğimizse ordumuzu büyük ağabeyin arka bahçesindeki jandarması yapmıştır. Ve elbette aynı ordu olası yol kazalarında yaptığı –tümü ABD kaynaklı olan- darbelerle ABD’ye karşı görevlerini harfiyen yerine getirmişti…

Sistem içinde yer alan partilere ve on yıllardır bir türlü değişmeyen seçim sistemimize baktığımızdaysa Türkiye’nin hiçbir zaman demokrasiyle yönetilmediğini, yapılan bu oy verme saçmalığında asıl yönetim biçimimizin plütokrasi olduğu aman aman mikroskobik bir durum değildir. Aday isimlerinin parti başkanlarının iki dudağının arasında olmasından tutun da cebinde parası olmayanın asla siyaset yapamamasına kadar her şey ortada ve apaçıktır… O halde böyle bir düzen içinde AKP’nin gidip falancanın gelmesi neyi değiştirebilir ki? Emma Goldman “Oy vermek bir şeyleri değiştirseydi seçimler yasaklanırdı” demiş. Haksız değil…

Taksim Gezi Park’tan tüm Türkiye’ye dalga dalga yayılan ve git gide sertleşen bu kalkışmaya dönecek olursam en başından beri dört adet komplo teorim olduğunu söylüyorum;

 1. Kalkışmanın günler içinde eriyerek bitmesi ve hiçbir şeyin değişmemesi…
 2. AKP’nin gitmesi ve yerine, küresellere yine onun verdiği tavizlerin aynını veren  bir X partisinin gelmesi.

 3. Bir iç savaş çıkması ve küresellerin Türkiye’yi Suriye ile eş zamanlı bir şekilde  bitirme operasyonu.

 4. Bir iç savaş çıkması ve TSK'nın Kuvva-i Milliye ruhuyla bu halktan yana tavır  alarak halkıyla beraber devrimi tamamlaması. (II.Kurtuluş Savaşı)

Devrimler asla kansız olmamışlardır. Kanlı olurlar ve silâhlı güçler mutlak suretle halkının yanında yer alırlar.

SAHİPLER VE KANAAT ÖNDERLERİ - II

Kanaat önderliği yapan siyasiler halk hareketinin altında kalmışlardır!

Bizler al beyaz Bayrağımız’ın, altında, bu totaliter rejime, emperyalizme, yağmaya, kapitalizme, faşist diktatörlüğe karşı birleşmekteyiz ve bu vatanın gerçek sahipleri olarak söz söyleme hakkımızı lâyığıyla kullanıyoruz ve kullanmaya da devam edeceğiz!

Bu bir halk hareketidir. Etnik, mezhepsel ya da siyasal hiç bir ayrım olmaksızın!  

Alanlara adeta nöbet değişimi yapar gibi akın akın yağıyoruz. Cumhuriyet Mitinglerinde halk ilk kez sokaklara dökülmek gibi bir refleksi kazanmıştı. Ancak o hareket derhal manipüle edilmiş, insanların inancını güvenini kırmak üzerine oynanan oyun, bir anlamda başarı kazanmıştı. Bu duruma çanak tutan o e-muhtırayı unutmayın unutturmayın!

Şu anki durum, sadece lastik değişimine mi yarayacak, yoksa değişimden sonra gelecek olan siyasiler, böyle bir refleksi kazanmış olan halk karşısında kendilerine çeki düzen vermeyi akıl akıl edebilecekler mi?

Arap ülkelerinde olup bitenleri ve BOP çerçevesinde yapılması düşünülen değişimi düşününce aklıma ilk gelen polisin şiddeti daha da artırması ve hatta halkın “aynı türden” verebileceği yanıtların ihtimali.  Bunu polis kendisi provoke ederse durum içinden çıkılmaz bir hale gelir ki istenen bunun ta kendisi midir göreceğiz.

İyi şeyler düşünmek istiyorum. Ama aklım yüreğim büyük resme takılı.

Ortadoğu'da yapılagelenler ortadayken, füze kalkanları memlekete yerleştirilmişken, Suriye sınırı PYD terör örgütünün kampı haline gelmişken, üslerimizde Alman Amerikalı Nato askerleri cirit atarken, bu halk hareketinin AKP'yi devirip yerine "yenisini" getirmesi gibi bir işe yarayacağını düşünmek gibi bir seçenek de yok değil. Ama bu seçenek bana hem çok safiyane hem de  işlevsiz geliyor.

İyi şeyler düşünmüyor değilim.

Bu halkı yani bizi küçümseyen aydın geçinenlere çatıp durmuşumdur yazılarımda. Umutlarım bu dip dalgasının tusunamiye dönmesi ve yapılmış herşeyi silip süpürmesine dair... Ama bu da tek başına olabilecek bir şey değil. Küresellerin kurallarını ve bu işbirlikçilerin onlarla beraber yaptıklarını tanımayacak bir iradenin masaya yumruğunu vurması gerekiyor. İşte olması gereken ya da benim devrim hayalim budur.

Yoksa AKP gitmiş diğeri gelmiş, Ayşe gelmiş Fatma gitmiş ne fark edecek ve ne değişecek ki? Alkol serbest olur, yaşam biçimimizde serbest oluruz. Ama nedir? Aynı serbesiteyle küresellere lokma olmayı sürdürürüz ancak…

Satrancı andıran stratejik bir oyun oynanıyor.

Gezi Park’taki direniş, önce medyaya yansıtıldı hemen. Yani Silivri’deki yüzbinleri görmeyen duymayan televizyon kanalları bu konuya mal bulmuş mağribi gibi atladılar. Peki sonra ne oldu? Bu kez Gezi’yle ilgili haberleri kısıtlamaya başladılar. İktidar işine geldiği gibi yorumladı ve aynen o şekilde öttürdü papağanlarını. İktidar borazanları ölümlerden yaralananlardan hiç bahsetmeyip, halkın bu büyük kalkışmasını küçülttükçe küçülttüler. Derken haberler bir anda kesildi… Allah Allaaah (cc) Ne oldu da kesiverdiniz hani veriyordunuz? Ne oldu? Ben söyleyeyim ne oldu, polisin şarjı, gaz bombası, faşist saldırıları karşısında halk yılmadan, ölmek pahasına orada durdu. Her geçen saat  sel gibi oraya akmaya devam etti, emperyalizme, faşist diktatörlüğe karşı sloganlarını sertleştirdi.

Elbette iktidar borazanları bunları verecek değillerdi...

Şimdi bunu ancak tek bir şekilde okuyabiliyorum. Hesaplar tutmadı. Yani amiyane tabirle yemedi. Uymadı, tüm hesapların plânların, stratejilerin altında kaldılar. Hepsi hem de. Amerikan Büyükelçisi buna dahildir. Kendisi bir anda söylem değiştirdi, ben eminim ki mal bulmuş gibi olaya atlayan büyükelçi bile en başında ağzını açtığı için bin pişman oldu. Zira Çılgın Türkler oyunlarını bozdu. Bu tusunaminin önünde hiçbir güç duramasın!

Olaylar henüz başlamamışken yazdığım yazıda insanımızın örgütlülük adına karambol bir şekilde bunu sadece sosyal paylaşım sitelerinden yapabildiklerini söylemiştim. Olayın üzerinden saatler geçince en fazla popülasyonu barındıran sosyal paylaşım sitelerine girişler engellendi. Ancak ne var ki teknolojik bir çağdayız. Derhal engellemeye karşı programları herkes yükleyiverdi.

Şu aşamadan  sonra, provokasyonların ve her tür siyasi manipülasyonun bastırılabilmesi ve uyanık olunması gerekmektedir.

J.AK

1.Haziran.2013a