yamalı bir fukara seccadesi oldu zaman.
kavuştukça ucuna yüzüm,
dünya toplanır
akşamdan kalma bir sonbahar sabahına.
ölüm,
binlerce bebek hayaletiydi
yarısında uykumun
ve Kerbala'daki kadınlar
bit var diyorlardı başında.
kucağımda,
Hüseyin'in bebeği, dipdiri
koklayıp öpüp, verdim anasına.
uykumun yarısında ölüm,
binlerce bebek hayaletiydi
ve sebepsiz bir apneydi
nefessiz, sessiz beni öylece
yatağa mıhlayan.
ve binlerce bebek hayaletiydi ölüm
tiklerimi artıran,
sağımı solumu
kıpkırmızı kaşındıran.
binlerce,
masumca,
günahsızca dans ettiler
uykumun arasında,
yırtılmış ve sayfalar dolusu
insanlığın tam karşısında.
ve uyandım
binlerce namussuzun
alkışları
ve utanmaz şakşaklarıyla.
"bebek hayaleti"
j.ak
31 Ekim 2023
