Nicedir isim arıyorduk
İçimizin hasarlı hisarlarına
Ev yoğurdu mayalayıp
Ucuz marketlerden alınmış
Gevrek banıyorduk gözyaşlarımıza
Kaburga kemiklerimiz
Kalemizde birer mancınık
İzin verse oysa yalnızlık,
Duymazdık onlar gibi
Dökülmüş çıtırtılarını
Güz yapraklarının
Hey gidi memleketimin
Kiriş gacırtıları,
En yüksek puanları alıp
Atanamayanları
Yol uğruna biçilen
Kuzey ormanları
Kanına göz dikilmiş hazır kıta,
Seherin kırağısı cılız bıyıklarında
Ve kısılmış omuzlarıyla
Yoksul çocukları.
Çünkü dostum,
Bir beynin en işlek caddesinde
Yapılır en yüksek hız
Tek gün geçmez orada kazasız
Öyle kıvrımsız, öyle düz
Nehirsiz ırmaksız ve ağaçsız
En son teknolojinin
En rahatsız neon ışıkları bile
Yetmez aydınlatmaya
Öyle bir karanlık
Öyle bir kasvet
Ve üstüne
Öyle sakil bir canfeşanlık.
“çünkü dostum”
j.ak
12. Kasım. 2021
