Tepegözler

yüzerken ana gemi küresel yörüngede

gölgeler girerdi hep manşetlere

onlar ölü devleri gaz lambasının

ve tek kâbusuydular ıssız karanlığın.

fanusun içi, yine yangın yeri

devler aynı günahın çaresiz piçleri

açtılar fitili, çünkü açtılar

yaktılar küçük gemileri,

çok gaz saçtılar.

küçük dağlarında geminin

küçük patlamalara amin

diyordu tayfa, aşiret ve

cemaat-ül müslümin

girivermeli altına

bir dev gölgesinin

böylesi hem rahat çünkü,

hem de serin.

oysa bir güneş vardı bilmediğin

hep üzerindeydi üstelik memleketin

bir de türkülerin ve benliğin

aç devlere durmadan

kurban verdiğin.

“tepegözler”

j.ak

23. Haziran. 2021 

bu yüzden

Mavi mavi bakan

Kahverengi gözleri vardı anıların

Ve sanrıların,

Gerçeklikten kopuk öyküsünü

Çoğaltırmış bazen beyin

İzinde koşarken

Zihin sundurmasının.

 

Herkes kopmuş bağrından

Artık nesnel olanın

Ama umudu toktur bilirsin

Her dem hayal olanın

Ve bir bakarsın,

Onun öyküsü tek satır,

Seninki kırk katır.

 

Bu yüzden dostum,

Sırf bu yüzden,

Milyon dolarlık

Para babalarının,

Aç bilâç kalkar sofrasından

umut.

 

Sonra,

Kavgaların bittiği yerde

Görürsün kendini -upuzun-

Yedek kulübesine alırsın hırsları

Maç sonu.

Bir gram ter yokken ruhunda,

Ve hayallerin delik pabuçlarıyla

Koşarsın dimdik gerçek oyuna.

Gerçek bizim

Gerçek bizim!

Zincifre kırmızısı,

Sarı turunç yaprakları

Su verilmiş kızgın çelik

Kasım’ın sonbaharı

Od verilmiş bir uçsuzluk

Memlekete bakışları.

 

Derelerin toynakları

Taş acıtan oymakları

Can çekişen toprakları

Bizimdir canım bizim

Koşacağız doludizgin

Bu hayalin

Yalın ayaklarıyla.

 

j.ak

"bu yüzden"

 

 

 

bir ellinci yıl marşımız vardı

bir marşımız vardı,

müjdelerdi vatanın,

toprağına taşına

Cumhuriyet’i,

ipoteklendi

taş, toprak, su, şu, bu.

hey gidinin koca memeli Anadolusu

ipoteklendi doğmamış bebelerin

yurt tapusu.

marşın bir dizesi var,

bir dizesi

ona çağlar hâlâ

yüreklerin türküsü

bitmedi henüz

bu halkın gür dansı

ipotek edilemez çünkü

burun direğimin sızısı.

bir bilsen,

çoğaldıkça memleketin

dolar milyarderleri,

bahseden kalmadı

o marştan,

ve o marştaki şereften.

bir yanda babalar ve oğulları

doymak bilmeyen,

bir yanda

babalar;

oğullarını toprağa veren.

bir marşımız vardı

ben hâlâ dinlerken ağlarım

bir dizesine dostum, bir dizesine,

ben hâlâ dinlerken coşarım.

“bir ellinci yıl marşımız vardı”

j.ak

20. Haziran. 2021

Türk yayı

 

sağlaması şimdi

tüm siyasi kavgaların Marmara.

karanlık patladığında,

bir biz vardık,

bir de dans eden yunuslar

kıyıda.

 

en çelimsiz yerindeydik yine gecenin.

ve trajedinin,

komediye dönüşünü izliyorduk

Sarayburnu’nda.

İngiliz gemisi yine iş başında.

 

bilir misin gülüm

en çelimsiz yeri bu bedenin,

zarif bir Türk yayıdır aslında

öyle narin, öyle ince.

altında boynuz,

üstünde toynağından çıkma

mübareğin,

iplik iplik ayrılmış

iki kirişe dümen taranmış,

aşil tendonları.

 

öyle bükülür

öyle ezilir ki beden,

tersine kuvvetle ger de bir gör

hiç ses etmez,

hiç kırılmaz.

derken,

o bükülmüş bedenin

kirişinde bir ok belirir birden,

bilinmez

hangi Çanakkale türküsünden

hangi dereden,

hangi tepeden...

 

 

“Türk yayı”

j.ak

11.Haziran.2021

Teos şehrindeki zeytin ağacıma

Teos’un büyülü güzeli,

gözleri yemyeşil

kökleri derin bir maviye esir

eski ahşap gemilerinden tarihin

karaya inen göçmenlerini

ağırlayan dalların

ve en dingin ağlayan çeşmelerin

en tatlı sularıyla sulanmış

yaprakların karşısında

aciz ve suskun kaldım.

Neler anlatacaktım sana

bir bilsen,

güzelliğinden oracıkta öylece

esriyip de gitmesem!

Ben yeni yetme bir delikanlı

sen iç Akdenizimin şehriyârı

susup da sarılmak

öpüp de koklamak

ve bin sekiz yüz yaşını kutlamak…

Ah be güzel,

neler anlatacaktım,

bilgeliğinden utandım

ne yönden esiyordu o gün külek,

kaça satılıyordu bir dilim çörek

kaç çocuk ölüyordu

ve kimler can çekişiyordu

uçuşan kanatlarında memleketin?

Çünkü beş yüz kilometre uzağında

kokun hâlâ burnumda

çünkü toprağının bağrında

kimler varsa,

…

Ey Teos’un güzeli,

bir sigara daha yaktırdın bana

bin tarihleri daha yıktırdın bana

Cumhuriyeti getiriyorsun biliyor musun

bu garip aklıma?

söyle şimdi ben neyleyim?

sadece sıkılmak için verdiğin zeytinlerin

güzelim şırasına

gidip gidip yüz süreyim.

bin sekiz yüz değil

on sekizlik dilberimsin,

Cumhuriyetim gibisin

yeni ayaklanmış

bir çocuk coşkunluğunda

içimi kıpır kıpır ediyorsun,

ey benim memleketlim

ey benim zeytin ağacım…

“Teos şehrindeki zeytin ağacıma”

j.ak

11. Haziran. 2021

Merr kiş