Kumdan Bir Masal

yapraklar kovalar her çevirişimde

yalnızlığımı

"dur gitme" der peşinden,

parmak uçlarımdaki nasırlar.

oysa göğün maviliğine

kurulmuş çoktan

üç kişilik bir sal,

üzerinde;

ben,

yalınayak bir yalnızlık,

ve kumdan bir masal...

öykülerimiz bile

alabora olmuşlardı

dümensiz gemilerimizde,

azdır eşya bilmez misin?

yorucu olmayan

iç seyahatlerimizde.

batarken suyun dibine

tüm ağırlıklar

bırakıverilir

göğün maviliklerine,

ve uçarlar

hep birlikte;

ben,

yalınayak bir yalnızlık,

ve kumdan bir masal...

"kumdan bir masal"

j.ak

17.Mart.2011