ölüm yokuşu...

- ne zamandır böylesin?

- valla bilmem üçüncü paketi içiyorum üç gün diyelim.

- ağlıyorsun?

- yok, duman.

- geçer mi diyorsun peki?

- tabi tabi şu sigara bitsin geçer.

- geçmezse?

- bi' sigara daha yakacağım...

hayat, sigaradan olma zaman birimleri gibi

kendinle yüzleşme koşullarını kovalar,

duygularınsa gölgesi bile kaçar.

ve başlar huzursuzluklar,  

böylesi bir durumda 

kusursuzluklar

acı acı kusarlar...

ki yarısı yalan. ne yarısı,

tümü yalan... 

görünenler hep yalan

"fly me to the moon" söyle kendine, 

ki yüzgörümlüğü olsun benden,

yoktan sahiliklere...

işte sana yalandan "gerçek!"

gerçek;

Libya'daki zulüm!

ve her yer

her yer yine ölüm!

ve yine ve yeniden,

insan olmaya değil de

izlemeye gelmiş gibi

dünya nüfüsundaki büyükçe bir bölüm.

şükredenler bile var "halimiz"e;

HALİMİZ?!!

miskin, kokuşmuş bir

fly me to the moon

sen şimdi otur ye 

fırından yeni çıkmış taze bir somun

insanlar geberiyorlar diyorum 

boşu boşuna...

askerimizi sürerken

yeni dünya düzeni

bu ölüm yokuşuna

sen otuz metrekarelik oturma odanda

şükür mü diyeceksin

izlerken plazmandan

kan tacirlerinin

zengin oluşlarına?

"ölüm yokuşu"

j.ak

25.Mart.2011