Teos’un büyülü güzeli,
gözleri yemyeşil
kökleri derin bir maviye esir
eski ahşap gemilerinden tarihin
karaya inen göçmenlerini
ağırlayan dalların
ve en dingin ağlayan çeşmelerin
en tatlı sularıyla sulanmış
yaprakların karşısında
aciz ve suskun kaldım.
Neler anlatacaktım sana
bir bilsen,
güzelliğinden oracıkta öylece
esriyip de gitmesem!
Ben yeni yetme bir delikanlı
sen iç Akdenizimin şehriyârı
susup da sarılmak
öpüp de koklamak
ve bin sekiz yüz yaşını kutlamak…
Ah be güzel,
neler anlatacaktım,
bilgeliğinden utandım
ne yönden esiyordu o gün külek,
kaça satılıyordu bir dilim çörek
kaç çocuk ölüyordu
ve kimler can çekişiyordu
uçuşan kanatlarında memleketin?
Çünkü beş yüz kilometre uzağında
kokun hâlâ burnumda
çünkü toprağının bağrında
kimler varsa,
…
Ey Teos’un güzeli,
bir sigara daha yaktırdın bana
bin tarihleri daha yıktırdın bana
Cumhuriyeti getiriyorsun biliyor musun
bu garip aklıma?
söyle şimdi ben neyleyim?
sadece sıkılmak için verdiğin zeytinlerin
güzelim şırasına
gidip gidip yüz süreyim.
bin sekiz yüz değil
on sekizlik dilberimsin,
Cumhuriyetim gibisin
yeni ayaklanmış
bir çocuk coşkunluğunda
içimi kıpır kıpır ediyorsun,
ey benim memleketlim
ey benim zeytin ağacım…
“Teos şehrindeki zeytin ağacıma”
j.ak
11. Haziran. 2021
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder