sus

Bu ne merak böyle teslim olmaya?
O sinsi burjuva edasıyla.
Yüz yıl önce de aynı ruhsuzlukta
Ruh emiyordun tarihte, onursuzca!..

Atatürk'ün adını ağzına alma
Bulanıksın, aciz inançsızlığınla
Kurmuşsun kendine küçük bir dünya
İyisi mi, nereye kaçacağını plânla!

Biz sahip çıkarız memlekete nasıl olsa
Oturduğun yerden güzel kafanı yorma
Ne yaptın vatan için kendi cebinden başka?
Ruhumuzu emme alim edasıyla!..

"sus!!!"
j.ak
19.Mayıs.2016

GÖKYÜZÜ

Evlatlarımız uçmağa uçtu
Sanma onlar toprağa düştü
Gökyüzünü yılkı bürüdü
GÖKYÜZÜ TULPAR SÜRÜSÜ!..

"gökyüzü"

j.ak

14.Mayıs, 2013

YALAN-DOLAN

Talan ediliyor yurdum talan
düğün dernekle örtülür mü yalan
iptal edilirken koskoca milli bayram
rus füzeleriyle saldırıyor sıçan!

Karışmıyor askerin başı bu işlere
hortladı mezardan kuvva-i inzibatiye
ölüyoruz her gün vatan diye diye
hazırlan artık ey kuvva-i milliye!

Sahipsizlik yaban değil bize, tepede duran
ne ilksin sen ne de tek, davadan kaçan
hamuru yoğrulmuş Türk'ün yalnızlıktan
tükenmişken korkulur binlerce bozkurttan!

Bu zamana kadar yanındaydık ey paşam
sevinmesin dedik bu günlerde hain düşman
incinmesin istedik yiğitler ki, uçmağa varan
duydun mu rus füzeleriyle saldırdı sıçan!

"yalan-dolan"
j.ak
14.Mayıs.2016

dokunun

gökyüzünün al elbiseli avuçlarına tutundum
tarihsiz bir gün ışığı kırılmıştı
kararlı, karardı.
tarifsiz bir gidişin, dönüş otobüsünde,
Kadıköy'ün bütün ayrıntılarını unuttum.
çünkü renksiz ve bulanıktı
ikircik sokağının
ihanet apartmanındaki kediler.
ve değersizdi orada
al elbiseli yiğitler...

oysa lokmalarımızın sayısıyla
ölçülmüyordu bedel.
rutubet kokusu sinmiş duvarlarımızla da.
bedel, al elbiseli avuçlarda asılıyken
yangınında kavrulmakmış ruhun
bir kez daha,
ve bir kez daha
kırılan gün seslerinin uğultusunda boğuldum.
yarama dokunun sahne ışıkları ardındaki gölgeler!
kanımı için diri diri isterseniz hainler!..
bilin ki kaybolup gider Turan'da
kahpe gölgeler.
ve her dem bir dönüştür bize
bu al gidişler...

"dokunun"
j.ak
8.Nisan.2016

sövdüm

Duvarları yazılanmış evlerinde İstanbul'un,
Şehirden uzak, ağaçlara yakınım.
Ve alamayacağı kadar aklın,
İnsanlardan olma gür getto ormanının,
Tam içinde...


Sövdüm memleketin gelmiş geçmiş elitne
Sırtına soğuk-sıcak değmemişlerine...
Ak yakalı ne bilsin şehidimin dağını kışını
Sever klimayla iklimlendirilmiş ofis ortamını
Ve kıskanırmış oturduğu yerden,
Mehmedin maaşını.

Yazıladım yeniden temiz evin
Kirli dış duvarlarını;
“Duyun ey ahali!
Askerimin maaşından önce yatırdılar
Vatan toprağına naaşını!..”

“sövdüm”
j.ak
28.03.2016


                      

herkes memnun

Mart'tan tedirgin,
bahar güneşinden kaygılı
çıktığım sokakta
beni en çok korkutan
kalabalığın mutlu ve umursamaz hali.
hâlâ görmeyenler var bu kahpe işgâli...

yüreğimdeki ölüm sessizliği
karıştı İstanbul'un gürültüsüne bugün
nerede bıyık altına gizlenmiş
umutlu bir tebessüm görsem tanırım
aşina bir telâş aradım...

bugün bu yirmi beş milyonluk yalnız şehirde
bir tanıdığa
rastlayamadım!

"herkes memnun"
j.ak
4. Mart.2016

yasaklamışlar

umudu yasaklamışlar,
giremezmiş her eşikten içeri
bilir gibi soluksuzdur bunu 
İstanbul’un kenar mahalleleri.
ve güneş girmeyen evlerin
rutubetli duvarları fısıldarken çaresizliği
sessizdir kapı önlerinin alımlı çiçekleri.
filizlenirken Turfan’da bahar,
konuşmadan alınır bazı kararlar
duyan var mı, umudu yasaklamışlar
kimse duymadan delinir bazı yasaklar…

“baharı yasaklamışlar!”
j.ak
1 Mart.2016

“AR AĞACI” VE LEGAL TECAVÜZ -1 -

Bir yanda vatanın bölünmez bütünlüğüne uzanan kanlı eller, bir yanda o kanlı elleri oynatan kuklacılar…

Bir yanda Türk’ün namusu şerefi haysiyeti, bir yanda Misak-ı Milli’nin dışından o şerefi, namus kavramıyla özdeş olmuş Türk kadını üzerinden ayaklar altına alma girişimleri…

Bir yanda Türklüğün ve Cumhuriyet değerlerinin yılmaz savunucusu ve doğasını korumakta haklı mücadelesini vermeye gayret eden Artvin ahalisi, diğer yanda pontus rum ve pkk terörünün, o haklı davayı piç etmesinin zeminini oluşturan sermaye ağaları ve bu unsurların tümünü gazlayan Rusya…

İki gün önce yazdığım yazıda Rusya Komünist Partisi Merkez Komitesi Başkan Yardımcısı Valeri Raşkin’le parti sekreteri Sergey Obuxov’un, Putin’e Moskova Antlaşması ve dolayısıyla Kars Antlaşmasının iptaline yönelik bir çağrı yaptıklarını yazmıştım.

Düşman çaldığı minareye kılıflar hazırlamakla meşguldür. 

1768'de II. Çariçe Katerina Kırım ve Kafkasları ele geçirme sevdasıyla Lehliler'in Lehistandaki taht kavgası sonucu Osmanlı'dan yardım istemesini bahane ederek Osmanlı İmparatorluğu'na savaş açtı. Osmanlı-Rus Savaşı. 1770’de, Osmanlı Devleti “Çeşme Bozgunu” olarak anılan donanma faciasına uğramıştır. Rus donanması Çeşme önlerinde Osmanlı donanmasını yakmış, 180 bin kişilik Osmanlı ordusu 30 bin kişilik Rus ordusuna karşı ağır bir yenilgiye uğramış, bunu duyan Padişah III. Mustafa, üzüntüsünden ölmüştür. Yerine geçen 1. Abdülhamit ise 1774’te Rusya tarafından kendisine dayatılan Küçük Kaynarca Antlaşmasını imzalamak zorunda kalmıştır. Bu antlaşma Osmanlı İmparatorluğu’nun tarihinde imzaladığı en ağır antlaşmadır. Buna göre; Kırım Osmanlı topraklarından kopartılacak, Ruslar Karadeniz’de serbestçe ticaret yapabilecek ve boğazları istediği gibi kullanabilecek, Ruslar Osmanlı Devleti’ndeki ortodoksların haklarını koruyup onlara hamilik edebilecek, kapitülasyonlar Ruslar'a da verilecek ve en önemlisi Osmanlı Devleti Rus Devleti’ne savaş tazminatı ödeyecekti… Osmanlı için birçok ilkin yaşandığı bu ağır antlaşma sonucu ahalisi tümüyle Türk ve müslüman olan Kırım elden çıkmıştı. Ve 1921 yılında imzalanan Moskova ve Kars antlaşmalarıyla, Küçük Kaynarca antlaşmasının ağır tahripleri büyük ölçüde giderildiyse de Batum tavizi verilmiş, Kırım ise bağımsızlığına kavuştuğu için anlaşmalarda yer almamıştır. Tabii Sovyetler zamanında bunun nasıl bir bağımsızlık olduğunu söylememize gerek yoktur…

                 Çariçe II. Katerina'nın Osmanlı galibiyetini anlatan tablo (Stefano Torelli)

Rus Komünist Partisi’nin Moskova ve Kars Antlaşmalarının iptalini istemesi konusunda ağır bir tahrik ve tarihi bir aşağılama söz konusudur. Ayrıca tıpkı Küçük Kaynarca Antlaşmasındaki gibi şimdi de Rusya sınırımıza tecavüz eden uçağı düşürüldü diye bize tazminat ödetmek istemektedir.

Moskova Antlaşması’nda Kars, Ardahan, Artvin Türkiye’ye kalacak ve Nahcivan Azerbaycan’a bağlı özerk bir bölge olacak deniliyordu. Gözümüz kulağımız bu illerde ve Nahcivan'da olsun! Artvin’deki karışıklığın nedenini ve bu karışıklığı aslında kimin kışkırttığını gayet iyi biliyoruz. Ve yine biliyoruz ki ermeniler, gürcüler ve kürtler rusya’nın oyuncağı, kuklası olmaktan öteye geçemeyeceklerdir. Açıkçası kürt teali, islam teali, taşnak ve pontus rum olarak bildiğimiz terör grupları şimdi de emperyalizme aynı hizmetlerini sürdürmektedirler. Ama biz Türk Milleti olarak Artvin ahalisiyle beraber bu haklı davamızda sonuna kadar beraber omuz omuza duracağız. Meydanı asla boş bellemesinler. Tıpkı Gezi Park'ta olduğu gibi haklı davamızı çakalların oyuncağı ettirmeyeceğiz! Kimse heveslenmesin boş yere!..

Rusya tehditlerinin yanısıra aşağılama ve tahkir etme konusunda da kuklası ve vazgeçilmez piyonlarından Gürcistan’la bizi Batum’dan kadınlarımızın namusu üzerinden tahkir ettiriyor. Gürcistan daha önce bahsettiğim 1989 Fergana olaylarında ülkesine aldığı Ahıska Türkleri’ne de kötü davranmış, eziyet etmiş ve söz vermesine karşın onları vatandaşlığa geçirmemiştir.

Şimdiyse Batum’u Las Vegas yapacaklarmış. Böyle açıklamalar yapmaktalar. O Las Vegas’ın altını bir parça kazıdığınızda seks ticaretini göreceksiniz. O ticaretin de işçileri ne yazık ki Orta Asta’dan ve Ön Asya’dan sözde “çocuk bakıcılığı” için kandırılmak suretiyle getirilen Türk kadınlarıdır. Bu insan tacirleri, kadınlarımızı bu tezgâhtan geçirdikten sonra yine başka işler yapsınlar diye salıveriyorlarmış. Ama kolu kanadı kırık, sindirilmiş ve bir daha evine yurduna geri dönemez bir utancın içine düşürdükten sonra…

Eskiden seks ticareti kadınları uyuşturucuya alıştırarak, sürekli borçlandırma taktiğiyle yürütülür ve seks işçisi kadın posası çıkana dek kullanılırdı. Şimdiyse mülteci ve göçmen işçilerin ardı-arkası bitimsiz akmakta olduğu için bir süre kullandıktan ve memleketine geri dönemesin diye hakkında şaiyalar, dedikodular yaydıktan sonra başka işlere koşuluyorlarmış. Bu öyle bir tezgâhmış ki insan mafyası seks işçiliğine hiç bulaşmamış olan kadınlarımıza bile fahişe damgası yapıştırıyormuş… Rusya; Türkiye’de kürtler’le(kadın satıcılığını Türkiye'de hatırı sayılır bir çoğunlukta kürtler yapmaktadır), Gürcistan’da gürcüler’le, 90’lı yılların NATAŞA algısını şimdi bizim kadınlarımıza yapıştırmanın gayretindedir. 

Ataerkillikten mi ele almalı, arz-talep ilişkisinden mi? Neresinden tutsam elimde kalmıştır zira bu konu. Derindir, ucu geleneklere dayanır, dinlere, egemenliğe, erke, tüketime, sömürüye… ve tabulara, ve elbette cinsel devrime. Ama başka bir yazıda anlatalım onları da.

Devam edecek…

Jale ALTUNEL

22 Şubat.2016

YENİ-SEVRÎN ESKİ HIRSIZLARI

11 Ağustos 2015’te yazdığım bir yazıda Ön Asya’da olup bitenlerin bir üçüncü Dünya paylaşım savaşı olduğundan bahsedip Ermenistan’ın bu senaryoya nereden ve nasıl gireceğine dair sorumu sormuştum. İşte Ermenistan da nihayet Rusya’daki güçlü diyasporası sayesinde şu malum büyük Ermenistan hayalini gerçekleştirmek üzere kutsal babası Rusya tarafından oyunun içine çekiliyor.

Yaklaşık bir hafta önce APA’nın İzvestiya gazetesine göre, Rusya Komünist Partisi Merkez Komitesi Başkan Yardımcısı Valeri Raşkin’le parti sekreteri Sergey Obuxov Cumhurbaşkanı Vladimir Putin ve Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov bir başvuruda bulundular. Başvuruda Ankara tarafından Moskova'ya karşı saldırgan bir siyasi tutum sergilendiği için Moskova Anlaşması’nın(16 Mart 1921) ve dolayısıyla Kars Anlaşması’nın(13 Ekim 1921) iptaline dair çağrı yer aldı: “Şu anda Türkiye tarafından saldırının arttığı halde ülkemiz ve müttefiklerimiz için uygun olan belgenin yasal olarak yeniden gözden geçirilmesi zorunludur. Ankara anlamalıdır ki, sorunun böyle tırmandırılması neyle sonuçlanabilir? Bu onu sadece yeni provokasyonlara sürükler. Bu konuda Türkiye hâkimiyetine hatırlatmak gerek ki, dostluk ve kardeşlik hakkındaki Moskova Anlaşması ebedi değildir.”

Bu anlaşmaların maddelerini az çok biliyorsunuz. Ben anımsadığıma göre herkes anımsıyordur. Ama yine de kısaca kaynaklardan aktarmak istiyorum:

Moskova Anlaşmasında alınan kararlarda, Rusya Misak-Milli’yi tanıyordu tanımasına ve Ardahan’la Kars’ın sınırlarımıza dahil olmasını kabul ediyordu ama Batum Gürcistan’a veriliyordu. Batum konusu Misak-ı Milli sınırlarımızdan verilmiş olan ilk tavizdi ve anlaşmada şu kararlar alınmıştı:

1-Taraflardan birinin tanımadığı antlaşmayı diğeri de tanımayacak (Rusya Sevr’i tanımadığını kabul etmiş oldu)

2-Sovyet Rusya, kapitülasyonların kaldırılmasını kabul edecek (1774 küçük Kaynarca Antlaşmasıyla verilmişti, kapitülasyonları ilk kaldıran ülke olmuştur…)

3-Batum Gürcistan’da kalacak(Misak-ı Milli içinde yer alan liman kenti Batum (TBMM’de 5 Batum milletvekili bulunuyordu), Sovyet Rusya ile ilişkilerin bozulmaması için Rusya’ya bağlı Gürcistan’a bırakılmış ve ilk kez Misak-ı Milliden ödün verilmiştir. Türk birlikleri Batum’dan 24 Mart 1921’de çekilmiştir.

4 -Sovyet Rusya Misak-ı Milliyi tanıyacak (Misak ı Milliyi tanıyan ilk batılı ülke)

5-Sovyet Rusya bu antlaşmanın şartlarını, kendisine bağlı olan Ermenistan, Gürcistan ve Azerbaycan tarafından da kabul edilmesi için aracılık yapacak.

6-Kars, Ardahan ve Artvin Türkiye’ye kalacak, Nahcivan Azerbaycan’a bağlı özerk bir bölge olacak.(Bu durum Kars Antlaşmasıyla gerçekleşti.13 Ekim 1921)

7-Moskova’da bulunan Afganistan temsilcileriyle TBMM arasında 1 Mart 1921’de dostluk ve kardeşlik antlaşması imzalandı. Afganistan, TBMM Hükümetini tanıyan ve elçi gönderen ilk İslam devletidir.

Kars Anlaşmasındaysa;

1-İstanbul güvenli olduğu sürece boğazda ticaret yapılabilecek,

2-Azerbaycan Türkleri’nin yoğun olarak yaşadığı Nahcıvan bölgesine özerklik verilecek,

3-Batum Gürcistan'a verilecek,

4-Antlaşma tarafları hiçbir şekilde birbirine zorla antlaşma imzalatmaya çalışmayacak,

5-Azerbaycan, Ermenistan ve Gürcistan'a daha önce verilmiş olan kapitülasyonlar kaldırılacak,

6-Antlaşma tarafları, antlaşmadaki herhangi bir devletin tanımadığı antlaşmayı tanımayacak,

7-Her devlet kendi himayesindeki karşı devletin vatandaşlarına iyi davranacak, azınlık haklarını gözetecekti…

Bu anlaşma Sovyetler, Türkiye Azerbaycan ve Gürcistan arasında imzlandı. Sovyet hâkimiyetinde olmasına rağmen bir Türk Devleti olan Azerbaycan’ın anlaşmada yer alması önemliydi. Ama ne var ki ermenistan ve gürcistan, Sovyetler’in dağılmasından sonra Sovyetler’in imzaladığı Kars Antlaşması’nı tanımamış, Sevr’i tanımışlardır.

Şimdi tırmandırılan Savaş’ta Rusya’yla yaşanan gerginliğin bu antlaşmaları lağvetmeye yönelik girişimleri, tıpkı Osmanlı’nın hasta adam zamanı üzerine çullanılmasını anımsatıyor. İşte Rusya diğer beklenen taşeronunu devreye sokma planları yapıyor.

Öte yandan son günlerde Artvin’de neler olup bittiğine, “Artvin Cizre’dir” şeklindeki pankartlara bakıldığında, bir haftadır Batum’da demirlenmiş olan Türk fırkateyninin neden orada durduğuna, Kırım Tatarları’nın canhıraş bir şekilde Rus ordusuna çağırılma haline dikkat edersek, durumun ne yana çekilmek istendiğini daha net anlayabiliriz. Artvin’in Cizre’yle aynılaştırılması ve kulakların buna alıştırılmasının altında kirli oyunlar yatmaktadır. Bir yanda rantçılar diğer yanda vatanı parçalamak isteyenler.

Balyoz Ayışığı Sarıkız gibi uyduruk davaları ve sahte belgelerle Türk Deniz Kuvvetleri askerine yapılmış olan sivil darbe sürecini bilmeyenimiz yok. Bizler o zaman hep “Doğu Akdeniz petrollerini koruyacak fırkateyn komutanlarımızı alıyorlar”, diye veryansın ettik. Ama durum tam aksi istikametten Karadeniz’den sinyaller vermekte. Tabii Nahcıvan ve Karabağ konusu da son derece kritik bir dönemece sokulmaya çalışılmaktadır Rusya tarafından. Gezi Park olayıyla iç politikayı, Suriye ve Ön Asya’yla dış politikayı nasıl yönetemediklerini gözümüze sokarcasına bize göstermiş olanların halledebileceği boyutlarda da gözükmemektedir bu konu.  Ve işin içinde rusya ve ermenistan varsa Türk’ü Türk’e düşürmek, araya nifak sokmak konusunda 1989 Özbekistan’daki Fergana olaylarından da biliriz ki, onların en iyi yaptığı iş budur!

Ama öyle yağma yok! Biz koskoca bir Türk Milletiyiz. Artık onların plânlarıyla birbirimize düşmeyeceğiz. Türkiye’deki ve Azerbaycan’daki hâkimiyetler her ne tutumda olurlarsa olsunlar, bizi birbirimize düşüremeyecekler…

Türkiye’de yapılmak istenenler bir karşı-devrimin çok ötesindedir. 1. Kurtuluş Savaşı öncesi dayatılan sevr, düşmanların hafızasından hiç çıkmamıştır. Şu an aynı plân farklı gidiş yollarıyla işletilmektedir. İçerde ve dışarda aynı emeller doğrultusunda adı “terör” olarak değiştirilmiş olan saldırılar, 2013’te değiştirilmiş olan iç hizmet kanunuyla Türk Ordusu’nun eli kolu bağlanarak tırmandırılmaktadır.

Şu an olan-biteni terör şeklinde basitleştirmek, gerçeklikten çok uzaktır. Bu üçüncü Dünya paylaşım savaşında, Türkiye parçalanmak ve paylaşılmak istenen ülkelerin başında yer almaktadır. Parçalanırken Türk Milleti kimliğinin ve Türk Devleti adının yok edilmek istenmesi, bizi ümmet-tabâ haline dönüştürmeye çalışanların başlıca amacıdır. Sebep Ön Asya’dan Türk unsurunun temizlenmesidir. Çünkü ön Asya’daki en köklü ve sağlam ulus Devlet, Türkiye Cumhuriyeti Devleti’dir. Küresel güçlerin ‘her ülkeyi halk’a tabâ’ya dönüştürerek ulus devlet olma özelliğini kendilerine saklama’ plânları kendi Dünya Efendiliklerini sürdürülebilir kılmak içindir…

Jale ALTUNEL

20.Şubat.2016

bağırdık çığlık çığlığa

isteriz yen içinde kalsın şu kırık kol
sahip çıkarken sahipsizliğimize
bir bakarız ne bir kurum kalmış
ne yürünebilecek bir yol.
bize ya ölüm kalmış
ya destan yazılası bir rol!
Atatürk'ün yoluydu yolumuz, iz olduk
dışlandık doksanlarda, bir muamma giz olduk
Türktük, ne mutluyduk okul bahçelerinde
yasak olduk birden-bire sus olduk kafelerde
sis olduk sonra Tevfik'in tablosunda
ve o sisin çanı olduk, 
Melih Cevdetçe bağırdık 
çığlık çığlığa,
tanış olduk yeniden 
parlayan gözler aynasında,
şehit olduk artık kandık 
bayrağımızın alında!
ama hiç kanmadık dostum 
her Kemalist olana
muhalifmiş gibi çıkıp, 
televizyon kurana.
Kurtuluş yakın derim 
bu ihanet girdabında
Şehidime söz olsun, 
kısas halkın nabzında!

"bağırdık çığlık çığlığa"
j.ak
18.Şubat.2016

GÖKYÜZÜ TULPARLARI

cam kenarına ekmek kırıntıları koydum 
ekmeğimin kenarında can kırıntıları... 
lokmalar bir bir boğazıma saplandı 
şehitlerim vatan koynunda al bayraklı!..

dinmez tinlerine rahmet olan gözyaşları...
uçarıdır canım Türk'ün gökyüzü tulparları
beklenmedik bir anda açılacaktır pür kanatları
ekmeğimizin bir yanında dururken can acıları...

j.ak
"gökyüzü tulparları"
3.Şubat.2016

al kaftanlı thanatos

uzun namluluydu
akşamüzeri rehaveti

vurdu yine içimizden

alçakların yüksek sadakati

patladı bilmem kaç kalibrelik

bin yüz yirmi sekiz hain mermi 

karagöz perdesinde oynar canım

sömürgenin güdümlü gölgeleri!

reklâmla pazarlanır oldu 

yirmi birinci yüzyıl lejyonerliği

ölüme güzel gözlü eros’un,
al kaftanı giydirildi
değişirken havada
devrim normalleri

anamal güdüyor artık
içgüdülerimizi...

ve öylece bir
akşamüzeri boşvermişliği

alçakların şu yüksek sadakati

yükselirken göklere barış sesleri

oynar bitmeyen terörün
güdümlü gölgeleri

“al kaftanlı thanatos”

j.ak

18. Ocak.2015

tasfiye olmuş şiir

yalnızlık işte,
yine bu halayın başı.
sıcak bir kış semtinden 
sever vatanı, toprağı taşı.
tanımamış oralardan,
gerçek olan yoldaşı.
yolda dağıttılar hep,
bizim Ata kervanını.
kırdılar döktüler canım,
aynayı tası tarağı
tasfiye için şimdi,
tam tavsiye zamanı
döndüm artık sırtımı,
saplasın kör bıçağını...
oy sosyalleşme ortamı
nasıl da tribüne oynandı
sanal alkışlar vardı,
yarattı kahramanları!
bak internet girdi artık
tekmelenmiş şiirime
onun düşmanlığı henüz,
adem şerrinden körpe.
aldırmıyorum dostum
bu cürretkâr halime
vatan kurtarırken millet,
dijital çimenlerde...

"tasfiye olmuş şiir"
j.ak
9.Ocak.2016

DEVLET - SANAT

Yılların eskitemediği “sanat sanat için midir, halk için midir?” tartışması sanat ve erdem ilişkisinde düşündürücü olmayı sürdürür. Konunun uzandığı uç nokta yaratıcılık ve varoluşçuluğa gider bildiğiniz üzere ki hafif tebessümlerle geçiştirilebilecek basitlikte değildir. Neden mi? Çünkü yüzyıllardır kullanımdadır sanat. Kimlerin kullanımındadır? Erkin, yani siyasi iktidarların kullanımındadır elbette. Tartışılan konuya bana göre Froyd; Uygarlığın Huzursuzluğu adlı eserinde (Das Unbehagen In Der Kultur/Civilization And It’s Discontents) sublimasyonu açıklayan kuramıyla en önemli çıkarımı yapmış.

“Sublimasyon”, yani yüceltme mekanizması sanatsal yaratıcılığı açıklamak için Froyd ve sonraki psikanalitik kuramcıların kullandıkları bir kavram olarak çıkıyor karşımıza. Yüceltme, ego için tehlikeli sayılan cinsel saldırganlığa karşı geliştirilen bir savunma mekanizması olarak açıklanıyor. Burada sanatsal yaratıcılığa bakış konusundaki farklılıkları da anlamalıyız ki bazı sanatçıların neden durduk yere(!) sistem tarafından ortadan kaldırıldıklarını da anlayabilelim.

Yaratıcılık, Tanrısal bir boyut ve sublimasyon, cinsel enerjinin (libidonun) yaratılana kanalize edilmesidir. Din olgusunun bu motif doğrultusunda konuyla içiçeliği hep saklanmış görünüyor. Uygarlığın Huzursuzluğu kitabında Froyd, dinsel sonsuzluk düşüncesini, bireyin benliğini dış dünyadan ayrı tanımlamaya başladığı ana dayandırıyor. Birey bu kopuşu “okyanusvari bir sonsuzluk hissi”, yani tanrıya inanma sanrısı olarak gösterirmiş. Froyd’un talebesi Jung ise “bir-leşme” kavramını ortaya atmış. Doğu dinlerinde, tasavvufi söylemlerde bahsi geçen bir olma durumuna özlem olarak, bireyin kendini bir’in parçası olarak görme bilinci oluşmuştur. Bu söylem ve etkileşimlerin Freud’un dediği gibi bir “sanrı” mı Jung’un dediği gibi “bir-leşme” mi olduğu elbette tartışma konusudur.

Aslında bu düşünceler ışığında 10. Yüzyıl dervişlerinden Hallaci Mansur’un ilk kez dillendirmiş olduğu Ene’l Hakk görüşü geliyor aklıma. Ve bu görüş ardınca giden 15. Yüzyılın büyük şairiNesimi… Ene’l-hakk mantıgının temeli, tüm kâinat Allah’tandır ve Allah her yerdedir. Bu kainatin bir parçasiysam Allah benim de içimdedir, bende de Allah’tan bir parça vardır. Bu durumda ben Allah’ın bir parçasıyım’dır. Hal böyle olunca ene’l hakk diyen Hallaci Mansur da büyük şair Nesimi de idam edilmişlerdir. Bu düşüncenin karşısına ise vahdet-i vücut bir antitez olarak konulmuş ve sanatı erk tekelinde tutma düşüncesindeki sistem tarafından benimsenmiş, bunun savunucusu sanatçılar da özgür(!) bırakılmışlardır. Çünkü vahdet-i vücut düşüncesi monizmi temel alır. Bütünün parçalarıyızdır ama yaratıcı tektir ve ancak o’dur. Tanrı varolan herşeydir. O, kâinat ve ötesidir.

Sanatın erk tarafından idari bir keşif olarak ortaya çıkmasına ilişkin sorumuzu yöneltelim o zaman şimdi;

Devlet mi halk içindir, halk mı devlet içindir?

Gülmek serbest. Boşlukları doldurmak kâfidir. Çünkü elbette devlettir halk için olan. Öyle olmasaydı Atatürk de bilirdi “soyunu soylandırmayı, boyunu boylandırmayı!” Bu doğrultuda okumalıyız Halkçılık ve Devletçilik ilkelerini.

Bugün Dünya’nın en gelişmiş ülkelerinde bile gerçek anlamda halk için çalışan bir Devlet göremezsiniz. Elbette gelişmemiş olanlara nispetle gözle görülür farklar yok değildir. Ama özünde hepsi idari erki kollamak için yapılandırılmış unsurları barındırır. Din Sanat ve Spor bu unsurlar içinde en etkin olanlarıdır. Bu yazımda Spor olgusuna çok fazla değinmememin özel bir sebebi var aslında. O da artık 21. yüzyılda sporun neredeyse sanki sanatın bir koluymuş gibi işlenmesine yönelik yeni keşiflerle ilgilidir. Tv’deki futbol programlarına dikkat edin, zirve sporcuları 1990’lardan beri adeta sanatçılar gibi hayat akışı incelenen kişiler haline getirilmiştir. Falanca maçta attığı rövaşata golünden bahsederken bunun “çok sanatsal” olduğu yönünde yeni algılar yaratılmaya çalışılması hiç tesadüf değildir. Ve elbette Hakan Şükür’ün Avrupa kupası maçı öncesi kurban kesip kanını alnına sürüp dualar eşliğinde sanat yapmaya çıkmasının, pardon sahaya çıkmasının da tesadüf olmadığı gibi…

Demem o ki, her zaman erki elinde tutanların kimler olduğuna bakmalıyızdır önümüze sanat ya da sanatçı diye konanları izlerken. Çünkü bireyi adeta büyüleyen güzelliklerin içi sistem tarafından, çirkeflik ve bilumum küstahlıkla doldurulur. Bu Dünya Sineması olarak adlanan Hoolywood için de ekseriyetle böyledir. Her sanat eseri her sanatçı değildir elbet. Çünkü sistem progresiv çıkışlara da bir yere kadar serbesite sağlar ki bu progresiv serbesite bir nebze de olsa toplumların basıncını düşürsün, yani büyük patlamalara gebe bir istim sıkışmamış olsun.

Bu bağlamda Devlet Sanatçılığı kavramından bahsetmezsem çatlarım.

Platon’un mükemmelleştirdiği o mucizevî Devlet’i temel alırsak kavram olarak mükemmeldir bence. Yani halkı için didinen, çalışan bir devletin sanatçısı doğal olarak halk için sanat yapıyordur. Ki bu doğru olandır. Evrensel gerçek de tektir. İkiyle ikinin dört etmesi gibi. Siz bakmayın beş eder diyen postmodernist filozof bozuntularına! Aman cebir falan da demeyin ha, cebirle çözmüyorum bu işlemi! Ezoterizmin izinde, başkaları anlamasa da olur türünde sanat’mış gibi ortaya konulup, izleyenin/okuyanın da “yahu anlamıyorum hiç bir şey ama çok süpermiş dostum!” dedikleri züppeliklere de aldırmayın… Çünkü beş yüz yıl önce de anlaşılıyordu Nesimi ve yüz yıllar öncesinde yaşamış halkın pek çok ozanı da hep, hep anlaşılıyorlardı… Şimdinin devletleri ezoterist anlatımı sadece belli bir zümrenin, hatta neredeyse tarikatların beğenisine sunarken, konudan bihaber kitleleri de tamamen alt unsurlarla etkileyip ele geçirerek aynı saflara çekmeyi gerçek hedef olarak belirlemişlerdir. Halkı için çalışmayan bir devletin onay vereceği “sanat” ya da “sanatçı” ve hatta “devlet sanatçısı” adıyla pazarlayacağı da kendi hedeflerine ters düşmemiş olan ürünleri ya da bireyleri kapsayacaktır.

Devlet Sanatçılığı kavramına değildir burada sözüm. Devlet Sanatçısı doğal olarak Halkın Sanatçısı demektir çünkü. Ama her kavram her tanım gibi bu kavramın da Devlet tanımının da çoktandır çürümüş ve kokuşmuş olduğunu görüyoruz. Bu yüzdendir “bu devlet bizim devletimiz değildir” dememiz. Bu yüzdendir Devlet Sanatçısı diye önümüze atılana bizim sanatçımız değildir, hiç olmadı ki! dememiz… Ama anlatamadık ve anlatamayacağız. Bizim anlatamadıklarımız üzerinden sözde halkçıymış gibi çıkış yapan etnik bölücülerin adeta rol çalarak Devlet’i kendi yargıları üzerinden yok saymalarına karşı çıkarken anlatamadık hem de! Bir şeyin karşısında olmanın, bizden rol çalanların dediklerinin yanında olmayı gerektirmeyeceğini de anlatamadık!

Biliyoruz ki çapıyla olmasa da içeriğiyle bir üçüncü paylaşım savaşı süregitmekte. Etniksel mezhepsel, jeosiyasi ve politekonomik gerçekler üzerinde tırmanan ve birbiri ardınca gelişen çok önemli ayrıntılarıyla hem de. Ve tırmanan bu büyük resimde şeytan ayrıntıların içine gizlenmiş durumdadır. Siyasetin içinde çok önemsenmiyor olsa da Edebiyat Gazetesi olarak bu ayrıntılara değiniyor olmamız bu sebepledir. Ayrıntı gibi görünenler kitlesel etkileşimin ana arterini oluştururlar. Sanat üzerine gitmemiz filmleri eleştirmemiz, onları yayınlamamız işte bu yüzdendir. Evrensel algıları, estetik algıların kullanıldığı akımlar belirleyebiliyorsa, o çoktandır hatta yüzyıllardır siyasi bir konudur zira.

Sanat siyasi bir konuysa elbette halk içindir.

Halkı için varolacak bir Türk Devleti özlemiyle,

Sağlık ve iyi Pazarlar dilerim…

Jale Altunel / edebiyatgazetesi

oluk oluk öldük

Oluk oluk, 
Ön Asya'da öldük.
eli kılıç tutmazların,
ata eğer vurmazların,
saza sözü katmazların,
yerine öldük korkakların!
taşa sevda yazmazların,
aşında türkü tütmezlerin,
antına güven olmazların
yerine öldük aymazların!
Devlet olduk, yüreğimiz dev olup,
toprak olduk bayrağımız al olup
çiçek olduk Karabağ'da kırlarda,
demirden kale olduk, Eceabat'ta!
Şimdi bir urgan var boynumuzda,
elleri yağlı kara.
Kıyıp geçer oluk oluk
anar sonra rakamlarla
Soma'da, Hazar'da, Urmu'da
Musul'da, Tuzhurmatu'da
Türkmendağı'nda
Ölürüz sessiz çığlıklarla
Varırız uçsuz uçmağa...
Kalkacağız kardaş darıhma
Geçit yoktur kuzgunlara
Gün ola harman dola
Turan’ımız Devlet ola!..

“oluk oluk öldük”
j.ak
8.Aralık.2015

rüzgârını içtik

Eskitemedik o eski yalnızlığımızı bunca yıl,
İçimizde binbir soluk, kırk yıllık dostluk
Ve Değirmendere iyotuyla
Kiraz çiçeklerine bulanmış sıcaklık.
İyi ki vardınız,
İyi ki vardınız ta yüreğime...
Rüzgârını içtik ya bir kere
Suyunu soluduk ya körfezin,
Ruhumuzun her dem verdiği
Bu bağımsızlık savaşları
İşte hep ondan bence!

"Rüzgârını İçtik"
j.ak
05. Aralık.2015

KİTLESEL YALNIZLIK LİBİDO ve SAVAŞ

Bize ne yaptılar? Çıldırdık mı?

Kitlesel yönlendirme araçlarından en önemlisi de bastırılmış libidonun kullanılmasıdır.

Ahlâki standardizasyon, başkalaştırılan kavramlarla “başka değerler” şeklinde çıkıyor artık karşımıza. Sistem kitlenin libidinal agresroyonunu (bastırılmış cinsel enerji kaynaklı gerginlik) yönlendirip onu kullanıyor.

Dini terör örgütleri de dâhil, tüm terör örgütlerinin kullandığı,

Fabrikalarda artı değerin üretilmesinde sermayedarların kullandığı, 

Holiganlığı oluşturan spor sektörünün kullandığı… 

Ve hatta eğlence sektörünün fanlar oluşturmada kullandığı da, bastırılmış yaşam enerjisidir.  

Dini ve siyasi yasaklarla bastırılan cinsel enerji, patlamaya hazır bir bomba etkisindedir. Bu etki modern zamanların ilk döneminde fabrikalarda kullanıldı. Ama bu çağda artık fabrikalarda eskisi kadar fazla insan çalışmamaktadır. Teknolojik gelişim sayesinde insanın yaptığı işin büyük bir kısmını makineler yapıyor. Üçüncü dünya ülkelerine nispeten batıda dini reform gerçekleşmiş ve cinsel kısıtlanma, ekonomik iyileşme süreciyle de paralel bir seyirde ortadan kalkmıştır. En önemlisi “gelişmiş” batıda toprakların paylaşılma süreci bitmiştir. Dolayısıyla libidinal agresyonun o coğrafyada herhangi bir kullanım amacı da kalmamıştır artık. Ama Ön Asya’da ve Orta Asya’da durum hâlâ kullanıma açıktır ve bunu istedikleri şekle sokabilmektedirler. Irkçılık, mezhepçilik ve bunların oluşturduğu kutuplar üzerinden ayaklandırmak, sahte düşmanlıklar yaratmak ve bölgesel savaşları kaşıma yönünde kitlesel bir istismar vardır. Yani bu durum bizim coğrafyada trafikte de bir meydan savaşıdır, (gerekirse)stadyumda da, ucuz bir mal satacağını önceden açıklayan ve kitlesel hücuma uğrayıp birçok insanın ağır yaralandığı bir AVM açılışında da öyledir.  

Trafik terörüne ilişkin Aycan Yayla’nın “Bu bir Meydan Savaşıdır” adlı yazısını okuyunca daha çok araba satışı, daha çok yola ihtiyaç duymak, yani doğayı daha da mahvetmek pahasına tüketmek düşünceleri uçuştu zihnimde ve Araba üreten fabrika sahibi Henri Ford’un (1863-1947) söylediği şu sözler geldi aklıma;

“Daha çok araba satabilmek için daha fazla araba yarışı düzenlemeliyiz, daha fazla pist yapmalıyız, bunu da basın yoluyla kitlelere duyurmalıyız”. Bunun üzerine basın devleri Hearts ve Pulitzer devreye sokularak haber vermek yerine haber üreten sarı basın yaratılmıştı… Hatta 1966 Fransız yapımı Un homme et une femme (bir erkek ve bir kadın) adlı filmde erkeğin formula yarışçısı olması yani reklamın sinemaya kadar sıçramış olması, o yıllar için hiç de tesadüf değildi.

Konuya dönecek olursak ki bence trafik terörüne varan süreçte, tüketimin çıkış noktasını anlamak adına konunun tam içindeyiz, spor – siyaset, din – siyaset, eğlence – siyaset dersem, sanırım herkesin aklına Franko ve onun kitleleri uyutma taktiği 3F gelecektir.

Oluşturdukları sisteme kitleleri uygunlaştırmada, eski basın devleri Hearts ve Pulitzer’in o etkin görevini artık günümüz medya devleri, küresel siyaset esnaflarının çıkarları doğrultusunda üstlenmişlerdir. Öyle ki bu durum teknolojinin gelişmesiyle internete, oradan da akıllı telefonlara uyumlanmıştır. Sosyal paylaşım şebekeleri, sistemin günümüze kadar kitleleri uyutmada kullandığı 3F’nin yanına konabilir mi sizce? Bence bu mümkündür. Çünkü aynı bağımlılıkta, aynı yaptırım araçlarından biri olmuştur “sosyal paylaşım” görüngüsü.

Teknoloji, yalnızlığı kitleselleştirmiş oldu!

Artık siyasi mitinglerin adı “etkinlik” oldu meselâ. Bir futbol maçı gibi, falanca festte verilecek bir konser gibi ya da stadyumda izlenecek bir maç gibi, sadece bir etkinliktir o. Çünkü insanların birbirlerinden haber almasının ve iletişimlerinin nerdeyse biricik yolu internetteki sosyal paylaşım ağları olmuştur. Artık, event, etkinlik zamanlarındayız…

Sömürülen ülkelerde neden siyasi diktatörlüklerin din temelli ahlâki baskıları etkin kıldığını ve neden islâmi mezheplerin fitilinin hristiyan ülkeleri tarafından ateşlenerek üzerimize atıldığını anlamak zorundayız. Ve anlamak zorundayız, internetteki videolarda neden ölüm sahnelerine bu kadar sık rastlar olduk, gelişmekten bahsedip, ceplerinde insanlığın geldiği son teknolojiyi taşıdığı halde neden insanlar Ortaçağ karanlığının gladyatör ölümlerini izlemeye giden kitlenin ruhuna büründü ve ilgiyle şiddet içerikli görselleri izliyor?  Neden hayvanların haklarını müdafaa ediyorum ve “bu adamı ifşa ediyorum” kisvesiyle hayvan işkencesi içerikli videoları rahatça paylaşabiliyor? Ortaçağ’dan kalma bu davranışları bugünün teknolojisinde bile, sözde modern insan neden tekrar eder? Yanıtı açıktır. Çünkü ortaçağ engizisyonu da libidoyu şu an bu coğrafyaya batının ihraç ettiği “ılımlı İslâm”ın bastırdığı gibi bastırmaktaydı.

Batı şimdi Ön Asya’daki libidinal agresyonu istediği şekilde açığa çıkarmanın peşindedir. Bunu Arap Baharı’nda da gördük, kısmi şekliyle Gezi’de ve Güney Azerbaycan kalkışmalarında da gördük, Azerbaycan-Nardaran’da şimdilerde şii mezhepçiliğinin kışkırtılması şeklinde de görüyoruz ve daha da görmeye devam edeceğiz.  Ve onlar din ahlâk çıkışlı sahte yırtınmalar karşısında doğacak kavram kargaşasıyla, aslında ahlâki yozlaşmayı sağlamanın peşindeler.

Yeni paylaşımlar yapma derdindeki sömürge, sömürdüğü ülkelerin önce eğitim sistemini çökertiyor ve etkisiz kılıyor. Daha sonra yapılansa adeta koskoca halkı ahlâksızlıkla aşağılamak anlamına gelen dincileştirme, yani toplumu ahlâklı yapma girişimidir. Sanki bizim toplumsal geleneklerimiz yokmuş gibi, sanki biz ahlâksız bir toplummuşuz gibi. Bu girişim mahallelerde din adamlarının verdiği fetvalardan, bilmemhangi hoca efendinin tv ekranlarında öttürülmesine, üniversite profesörlerinin demeçlerinden milletvekillerinin kürsüden çıkışlarına, makale yazarları(!)nın çemkirmelerinden falanca sanatçı(!)nın ulvi açıklamalarına uzanan kitlevi bir gazla pompalanıyor. Cuma namazı, umre, hac, örtünmek gibi davranışlar burjuva sınıfı davranışı haline getirilerek özendiricilik yaratılıyor. Sonra da gelsin kadın bedeni üzerine konan ataerkil ipotek, gitsin ahlâk ve namus kavramlarının, kadın cinsiyetiyle erkek uçkuru arasında bir yere sıkıştırılması. Yolsuzluk yapıyorsunuz ama? O sayılmaz. E iyi peki madem o sayılmıyor o halde genel evler yasaklansın? Aa bak o olmaz işte. Neden? E erkek başka. Erkek bedeniyle kadın bedeni bir mi? (Yeni bir “şey” keşfedilmiş gibi şaşırılır ve susma hakkı kullanılır!)

Ne dersek diyelim bu ataerkil ikiyüzlülük sürdükçe, ikiyüzlü erkekler ve ataerkil düzeni korumaya ant içmiş bıyıklı kadınlar yönetmeye devam edecekler bizi. Ve din temelli ahlâki bastırılmışlıkla sahte zıtlıkların yarattığı “feminist” hareketlere maruz kalacağız. Feminizm ilk duyduğum günden beri beni utandıran bir kavram olmuştur. Cinsiyetimi koruduğunu savunan ve sadece hukuki temeller üzerinden gerçekte liberal çıkışlar yapan bir yapı,  aman ne büyük şans, ne büyük lütuf! Hey gidi Türk katunu, hey gidi Türk anası! Getirildiğin noktaya bak! Femen grubu gibi zırvalıktan muhteva insanların aptal saptal eylemleri yaratılan zıtlığa, gerçek yozlaşmaya en iyi örnektir bu arada. Düşünün bir, sistem bastırılmış cinsel enerjiyi reklâm sektöründen terör eylemlerine kadar her tür sömürü ve istismarın aracı yapmış, bu şapşal sürüsü bedenlerini şov malzemesi yapıyor. Ne desek boş!

Ön Asya’yı parçalamayı kafasına koymuş vahşi sömürgecilerin pençesindeyiz. Batının bu coğrafyaya demokrasi getirmesini istemiyorum ben. Buraya özgürlük de getirmesin batı. Buradaki kadınların hakkını hukukunu da aramasın, hiç gerek yok! Başlatmayın hakkınızdan hukukunuzdan. Tek istediğim batı o domuz pisliğine ve insan kanına bulanmış olan ellerini çeksin üzerimizden. Kendi icadı olan ılımlı islâm hançerini ruhumuza saplamaktan vaz geçsin. Çünkü bu coğrafyadaki Türk ruhu onların hançerinden çok daha derindir. Kendi geleneklerimiz islâmdan çok önceye dayanır ve hatta şu an islâmi geleneklerle öyle iç içe girmiştir ki, Birçok İslâm coğrafyasında ister-istemez islâmi gelenek adı altında Türk gelenekleri sürdürülür. Bu toplum bunu farkettiği an, batının mezhep karşıtlığında kullanmaya uğraştığı libidinal agresyonu bizim değil, onların kafasında patlatacaktır.

Bize biçtikleri elbise ılımlı islâm,  kendileri seküler.

Bize biçilen ayaklanma internet üzerinden örgütsüz bir “event”, onlar “Nes en 68”.

Bize biçilen cinsel baskı, onlara cinsel devrim.

Bize biçilen ölüm, onlara yaşam!

Sözün özü, onlara sevdanın yolları bize kurşunlar!

Öyle yağma yok!

Sağlıkla, sevgiyle…

Jale ALTUNEL

30. Kasım 2015