TANRILAR SAYAMAZ

soğuklara kaldı sabah

güz mahsur, şimdiyse esir

Küçükbük Burnu’nda yanarken burnum,

deniz tuzlarına karıştı gözyaşı tuzum

yoktun...

umudu balıklara dağıttım bugün

ki korkuları benden az

kulaçlar kaç yemin içti,

tanrılar sayamaz.

yüzerken yüzüm,

öz içimi yıkıp  geçti

ve eski bir göğe asıldı yaz,

yoktun.

umudu, balıklara dağıttım.

bak,

denizle bir şimdi gözyaşlarım!

dön yüzünü Ege’ye, gülümse
çünkü

darmadağın umutlarla 

ben oradayım...

ıslandı ve üşüdü ilk kez bugün 
korkularım
ve tir tir titrerken çaresiz
ısıttı yüreğim 
zavallı korkuları
tek şahidim deniz
yoktun.
yokluğunu
bir ben,
bir de korkularım biliriz
ki hep yok saydı 
gözyaşlarımı
deniz
ki hep yok saydı 
acıyı içimiz...
bak,
ufuk çizgisinden 
bağırıyor şimdi iki martı
“o burada olsaydı,
olmazdık biz...”

“tanrılar sayamaz”

j.ak
14.Ağustos.2011