başlangıç; sıfır... kaçış, kalenin doksanbeşinci açısından out.
kalış; gidilmemiş hiç aslında, hiç gidilmemiş. sadece çıkılmış outa. öylece kendiliğinden.
koca bir memleket dökülse içimden, bir sen tutacağı bulur, boşluğuma tutunursun. ya da ben kıyamam da zora sokarım sen perhizlerimi.
kesişme noktası yok. paralel seyrin kale arkasında sonsuzluğa uçan toplarız. bir derece farkla. bir derece deyip geçme, ışık altındaki ölü kelebeklere mezar yeri oldu o bir derece yüzünden karnım...
ve ölü bir şehrin sekizinci katına taşısınlar bulunduğum evreni. sekiz deyip geçme tek haneli en büyük çift rakamdır sekiz. en büyük bizin tekil hali benim.
sekizinci kılığa girmiş, kumdan kalede aptal bir benin, tarifidir o paralel. tüh ki tüh!
sen ki hayvanlar üzerinde test edilmiş şeyleri.., evet şey dedim şey. o şeyleri, kadınlarda görmekten seksüel dürtüler duyardın. duyar mıydın? Kim bilir? boşver.
İstanbul’a ait dizelerimin tümü yoğun bakımda.
ki bodrum’u da acıyor artık ellerimin. ve ayaklarımın tüm yurdu yanıyor, deniz suyu olmayan yerlerine yürüyeceğim memleketin.
kesişebilmemize olanak yok.
artık la belle’in adı kaldı. kendi kim bilir hangi cehennemde cennet manzaralı bahçesinde duygularımı yudumluyor...
onu anımsamakta neden bu kadar zorlanıyorum? en çok gözlerini anımsayabilmeyi isterdim. ah sevgili la belle...
tüm bunlar senin düşüncelerin olamaz. safsındır, bilirim. üzerine o kamuflajlı üniformayı kendi aklınla giymediğini söyle. yoksa büsbütün seni suçlayacağım, haberin olsun.
üstelik beni anımsarsın, yanıtını bilmediğim soruları hiç sormuşluğum yoktur sana bu güne kadar.
neyse,
sende bir tuhaflık yok, insanlar tuhaflar la belle... bir dahaki sefer bana de ki; ...
boşver hiç bir şey deme. gelmeni de istemiyorum işin garibi.
sen cehennemin dibinde, cennet manzaralı bahçende devam et duygularımı yudum yudum içmeye.
ben sekizinci katındayım ölü bir şehrin.
paralel kalışlarındayım kale arkasındaki bilindik yerimin.
"dışarda"
j.ak
15.Ağustos.2011
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder