görünmez düşlerimiz

zaman  savrulurken,

boş vermişlik

gösterişsiz çerçevesiydi

zor bir resmin

anlaşmak üstelik,

pek azıyla mümkündü

söylenenlerin.

hanidir şu rehavet

dikkat istedi hep

ve nihayet,

uzun mesafelere

sessiz cümleler kuruldu

sonra tanıdık bir paragraf oldu,

hatta hacimli bir kitap.

ve hatta başka gezegenden

secde edilesi eski bir şarap.

tarihî frekans antlaşmasının

maviydi telaşsız mürekkebi.

can kulağıyla dinledi beni

ve yazdı sonra bir iç denize,  

iç seslerimi.

o sırada, çılgınca

yudumluyordum ben

görünmez düşlerimizi.

ve görünen o ki,

sular altında kaldı kıyıları

tüm sözcüklerin şimdi.

“görünmez düşlerimiz”

j.ak

30.Nisan.2013