virile döne

tek kanat nedense hep kopuk

fonda tanıdık yalnızlık
kolları sorgusuz

ve iki yana doğru açık.

düşmen lâzım diyor inatla

okuduğu manifestosunda.

hey gidi aşinâ,

durduk yere bozguna uğratmasana

virile döne

dirile öle, uçuyorum işte

gece yolcusuyum öylece

sıfırıncı meridyende...

uçuyorum yalnızlık 

hava alabildiğine karanlık
ve görmüyor musun?

gidiyorum bu gün yine batıya

esiyorum hatta 

gün doğusundan frişka

yıldızları affetsin tarih

rüzgâr da benim,

kanat da!

“virile döne”

j.ak 

21.Mayıs.2013