müziğin sepya rengi

her seferinde biliyordum

yalın ayak olduğumu,

çıkarken düşlerimden.

ne umduğumu üstelik

hiç farketmeden,

bilinçaltımla karşılıklı

bahsetmişim bir çok kez

konu dışı meselelerden.

sudan hafif, havadan ağırdı

malum öğretiler…

sepya rengine boyanmış,

bir beste vardı sokakta, 
anonim.

çıplaksa ayakların görebildiğin.

derin bir akıntıyla  yüzyüze,

yüzüp durdu gözlerim.

bu yüzdenmiş meğer,

pür dikkat tedbirsizliğim.

“müziğin sepya rengi”

j.ak

15.Temmuz.2013