sessiz

üzerinde dumanlı mesainin ağırlığı

yarıya indi gözkapakları

bir yoksunluk nöbetine sarılıp

öylece uzandı.

barıştı bir ara rüya, özgür uykularda.

bir koku çalındı burnuma

atonal, nefesli sazlarla

Hekimköy’e giden dolmuşta

uğurlu sayılara inancım yoktu ama

tapardım bir zamanlar forma numarama.

bir soru vardı, can çekişen eski zamandan

yüzünde eski yaralar,

boğazında kurumuş kan.

ne zaman dönüp içime baksam

göz göze geliyorduk  hiç yoktan

cevapsızlar mezarlığına göm beni dedi

son nefesinde,

korkmayı keşfetmediğim yıllara dairdi soru,

karanlıktan.

“sessiz”

j.ak

19.Ağustos.2013