can yangını

yağmura karışır yakında

o son model telefonun

taksitlerini düşünen adımlar.

adımlarla arşınlanır, çaresiz iş yolları,

ve güz çıkmazında  düş pişirir aş yorgunları.

göz göze gelmeme gayretiyle eğreti,

yağmur değmeyen metrolarında İstanbul’un

üst üste karşılanacak soğuklar yine  

kış güvertesinde, bir Eminönü vapurunun.

kış hiç gitmemişçesine geldi bu yıl, inatçı kara!

ve kapkara ölmüştük Mayıs’tan  Ağustos’a

Kömür olup Soma’da

Cehennem olup Telafer  Kerkük  ve Musul’da!

sınırdaki çirkefi yutkunamamışken daha

kara bir yazı yazdılar ki kapkara,

güz telâşı yeni bir kapı araladı okul masraflarına

dişi olarak bakarmış  mollalar, kız çocuklarımıza!

kendisine değmeyince bu işlerin ucu

hep başkalarına attı kimisi suçu.

kimi sustu, kimi uçtu, kimi uç’tu, uzak,

kimi farketti özgürlük-demokrasi dedikleri  birer tuzak

kana kana içerken kanmanın bedelini,

kimileri öderken anlayacak can yangınıyla bağırarak!..

“can yangını”

j.ak

25.Eylül.2014