kanatsız çırpınırken

dağlar dökülmüş 

ağızda saklanan sudan.

gezginde açtı masal

masalda yalkıdı semah

semahta erdi ateş

ateşte közlendi yangın,

seyrederken yorgun argın,

gök rengine büründü ses!

üstelik;

kanatsız çırpınmayı kavuşturdu kaç kez

kora kesmiş soluk seliyle öz.

insan peşine düştü toprak

yeşil kara gri mavi gözlerinden kan

sızdı.

yeşil kara gri mavi tenine can-

sızdı,

kör tohumlar misali yüz bin dolara…

biz,

gökte bir yıldız kümesiyken

yalın ve çoğul,

toprak kara gözlerinden

al mehmetlere boğulur

bağrını avlak ettiler yavruma yurdun, 

savul!

pusuya düşmesin artık

tek bir oğul…

“kanatsız çırpınırken”

j.ak

20.Eylül.2014