aynadaki normaller

bilmezdik ilk gençlikte;
tekelindeymiş ekin meğer
mutlu çoğunluğun.
ve kanayan yerine ektiler
bu hoyrat tohumu
göğüs boşluğumuzun.
yabancısı olduk birden bire
içine doğduğumuz
şu başıbozukluğun,
ilk gıdası oldu
çocukken akan gözyaşlarımız,
devrim tomurcuğunun.
sonra bir ara
hep seherini yaşıyoruz sandık
aynada bulduğumuzun,
ve aynı ellerin
büyüsüyle kaybolduğunu gördük
en çok güven duyduğumuzun.
bir normalleşme isteği geldi
karşı kıyısından sonsuzluğun,
oysa biz
çoktan kıymetini biçmiştik
yalnız ve serin mutsuzluğumuzun...

"aynadaki normaller"
j.ak
26.Mart.2017