güne çalınmış bir şiir,
parçaları özlem ve hasret
bütün yirmi dört saatler
acı dinsin diye bekler.
bakakalır sayfalara
tek satırlık bir yürek,
acır kendi büyüklüğüne.
umudun kemikleri,
binlerce yıl sonra bulunmuş
fosil,
günlerden
bir bir iki bin on bir.
en cesur gözyaşları,
en çaresiz ve en yalnız
zamanlarda akar,
el verirken olup bitene,
yerde duran tüm parçalar
ayağa kalkar.
uzundur şimdi
umudun saçları,
savrulurken tuzuyla rüzgârın
gülümser Adalar’dan kıyı…
denizdi, denizlerdi içim,
aslında bir gizdi
yoktan var ettiğim.
anlayışlı ve sakindir
tek satırlık küçük bir yürek,
bilir ki bir gün gidilecek,
ama küskün, ama kırgın…
“ne yaşadı,
nasıl yaşadı?”
okunmamış bir resim,
yazılmamış bir kitap.
önemsizliğini bile
önemser bazen
tek satırlık bir yürek
güler kendi büyüklüğüne,
ve bir bir iki bin on bire…
“umudun saçları”
j.ak
1.1.2011
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder