Yazdı İçim

gecenin büyülü tozları

savrulurken havaya,

yazdı içim.

bir ağacın gölgesinde

dördü de sisti

mevsimlerin.

özlemin  tüm solukları

tutuklu artık,

bir damla acıysa

göz altında.

ezberimin var
yeni bir suskunu

o,
yarası açık bir umuttu
ölümcül.

anlamak;
bazen gürültünün içinde

sessizliği dinlemektir.

balkırken tozları yüzüme

simsiyah gecenin

tek başıma,

sevgimin büyüklüğünü

izledim.
sıcağı sakindir artık
sis dolu gözlerimin
çünkü,
yalnız olduğumu

bilirim...

“yazdı içim”

j.ak

7.Ocak. MMXI