SEFER-İ HASARDA "BEN"

tek bir gözden gösterilirken hayat

ya da

tek göz odalara hapsolmuş ve

anlamını yitirmişken özgürlük,

günleri sayarak,

sayılarıyla oyalanmak takvimlerin

ve zaman cellatlarını

kutsayan alkışları
bütün yıl dönümlerinde yaşayarak,

bırakacağız sevdalarımızı

çıkamadığımız üçgenlerin içinde

                                       belki de...

nehir yatakları bile

bomboştu artık bütün benlerde

ve iklimleri kurumuş,

o sahte pespaye

gövde gösterilerinde.

öyle bir indiriyordu ki tipi,

acıtan aşıklar gibi,

toprağın damarlarına

ve  bütün yaralı yârlarına.

ne benler kalacaktı

çığ tutmuş yüreklerden geriye,

ne de ayrı sevdalar...

çağlasa artık yataklarında
çağlasa ırmaklar, 

kavuşurken selâmını getirse

yüksek  dağlarından diyarın
ay yüzüyle ayna, gencecik bir 
                                       ihtiyarın ! 

bir söze ve tek bir göze hapsoluşlar,

yer altındaki tüm kötü tanrılarla
el ele vermiş,

şu inatçı  yok oluşlar.

ve tüm yokuşlar; 
haykırırken laneti,

günâhların adları artık,

kara bir kedi melâneti.

bir can sesi bekler budağımda 
                              her bir ben...

ve dudağımda,

bütün türkülerden bir dem,

her taşı ayrı düşer iklimlerin,
şimdi hepsi bir nefes ağırlığında

ve bir tan telaşında,

en batıdan en doğuya...

"sefer-i hasarda `ben` "

j.ak

08.Haziran.2011