ceza sahası

uykusuz şiir alınganlığıdır

donup kalan...

bir damla yürek telaşı

içinde yarı sıcak
kış güneşiyle,

bozgundur artık deli

aklını bir sonbahar meydan muharebesinde

kaybedeli…

deli dediysem duyar

söylenmeden tüm söylenenleri.

ligden ayrı bir turnuva takımı edasıyla

kendi dansını yapar.

b grubu klasmanında daima çamurlu ve

yorucudur sahalar.

ve daima tüm hatlarıyla ceza sahasına

savunmalara dolar.

golsüz bir beraberliktir çare!

öyle bir beraberlik işte...
oysa, yalnızca  durmaya bile

faul düdükleri çalarken hakem,
üstelik içim birikmiş, çok fazlayken,

adı yazılmıştı çoktan sonucun

-ben, sadece sıfırdım!-

güneşli ve soğuk kış ayazında

skor tabelasında...

karşı takım yapmış,
güzel bir ver-kaç,
kim bilir attığı gol kaç?
çim sahalarda galibiyet olurken birileri
hazmeder ter kokan  formasıyla şikeyi,
içimdeki bu deli...

“ceza sahası”

j.ak

3.Şubat.2011