DEVLET

Kaba bir tanım yaparsak; Toprak bütünlüğüne bağlı olarak siyasi bakımdan teşkilâtlanmış yapıya devlet deriz. Var olan kaynakların adil bir biçimde kullanımını sağlayan, kendi toprak sınırları içinde adaleti tesis edebilen bir yapı.

Biraz açarsak, klasik ve (adalet, diplomasi, iç güvenlik, dışa karşı savunma) iktisadi temelleri olduğunu görürüz. (istikrar, gelir ve kaynak dağılımında adalet, gelişme kalkınma)

Devlet konusunda Aristotales’e ve Platon’a çıkmazsa olmaz bu mevzunun ucu. Ama derdim bu filozofların ne dedikleri, devlet adamlarının ne yaptıkları değil. Yalnızca devleti parçalama ve yok etme yolunda oluşturulan algı işleyişine dikkat çekmek istiyorum. Bölücü ağızların oluşturduğu algı kısaca şöyle;  

Devlet eğitim hakkı vermiyor, sağlık hizmeti vermiyor, onca askeri besiyor ama bir sürü insan açlıktan ölüyor, okul yapmıyor, hastane yapmıyor, onu yapmıyor, bunu yapmıyor. O zaman kahrolsun devlet. Onu yıkmamız lâzım. Yani bu öyle boyutlara vardırılıyor ki. İyisi mi devlet olmasın! Savunma (asker), iç savunma (polis) olmasın. Eee sonra ne olsun peki? Işid ve ydg-h olsun, sokaklarda kapışsınlar, hatta ydg ışid’li bir militanı öldürsün! Ki herkes ydg’yi alkışlasın. Ya da Türkmenlerin canını Türk Ordusu değil de ABD, PKK terör örgütü ve Irak falan kurtarsın. Bölücüler de şunları desin sonra: 

“Sizin devletiniz ve ordunuz ne yaptı Türkmenler için? Biz orada Türkmenler'in canını koruyabilmek için çarpıştık!”    
"Buraların Abdurrahman Çelebisi biz olduk!"

PKK terör örgütü, ABD ve Irak ordularıyla birlikte: 
“bôz îttîfôk ôlmüşôk!” desinler! 
Bu şekilde bize oynatılan tiyatro nedir?

Devlet'e karşın hükümet odaklı düşünebilirsiniz. Yani tüm bunları aslında yapıp eden hükümetlerdir. Ya da yapmayan etmeyen. Pratikte haklısınızdır. Ama tüketilmeye çalışılan Türk Ordusu üzerinden Devlettir ve amaç da zaten eleştirmek, muhalefet etmek değil, dediğim gibi önce tüketmek ve ardından da talan etmektir... Ya devlet başa, ya kuzgun leşe desek ne değişir bilemiyorum...

Neyse yukarıdaki soruya geri dönelim. Devlet konusunda asırlardır oluşturulmuş olan düşünceler etrafında zorunlu bir döngüye girilir. Düşüncenin dikenli bahçelerinde bir döngü elbette. Platon’un ütopya devletinden başlar, sonra farklı amaçların kurgularında seyrini sürdürür. Kimi yayılmacı, kimi kaynak sömürücü, kimi kültür sömürücü, kimi dini cihatlarla tebliğ götürücü, kimi iç otoriteyi sağlamak için her eziyeti yapmayı mübah sayan.. diye devam eder gider örnekler... Ve bu oluşturulmuşluklar üzerinden yeni bir ütopyayı barındırır ve besler kafadaki "yenisi" doğal olarak. Kaçınılmazdır bu. Peki hangi kurgunun plânlandığını, yani devleti yok etme gayretinde olanların yıktıklarının yerinene koymayı plânladıkları modele bir bakıyorsunuz, ekseriyetle işin o bölümü tamamen polemiğin sarp yokuşlarında kendini imha ediyor. Çünkü ütopyanın kurgulanışında gidiş yolları farklı, algılar farklı, kullanılan dil farklı, zaman zaman sistemin adı bile farklı. Kurgulanmış ütopyalar üzerinden bugünün koşullarında asla hayatta kalamayacak ezberler tekrar ediliyor. Oysa onlar için uzun zaman öncesinden "kurgulanmışı" vardır. Halbuki sosyalist bir devlet kuracaklardır ya, neyse... "Bir tatlı şifadır aldanmak" demiş üstad.

Esasen pek mühim değil. Çünkü onlar kolkola girdikleri çetenin ipinde ipe sabitlenmiş bir şekilde cambazlık yapıyorlar. Yakın zamanda destekler kesilecek. Trafik tıkanacak. Şah görünümlü filler, at görünümlü piyonlar gerçekle yüzleşecekler.

Ben de sağlık hizmeti alamıyorum bu arada, eğitimde fırsat eşitliğinden falan çocuklarım faydalanamıyor. İçinden hukuk çıkarılmış ve bir kefesi ağır çeken adalet terazisi benim de hiçbir işime yaramıyor! Üstelik zarar gören yoksul kesimin olduğu bir taraftayım, doğal olarak eleştirinin ağababasını yaparım, da devlete değil… İçini boşaltanlara! Tırpanlayanlara, kemire kemire yok etmeye çalışanlara yaparım!

Kurumların içlerini dolduranlar nasıl ki insanlarsa, Atatürk'ün ardından deli gibi devleti yıpratıp kanunları delik deşik edenler, halkın gözünden düşürenler de yine  niyeti bozmuş, (ya da tam tersi niyetini yerine getirme telaşında) ahrarcı artığı kuklalar olmuştur. Ceplerini doldurmak, dünyalıklarını yapabilmek esasıyla davranan bu siyaset esnafları, her daim hınçla, nefretle, kinle ve intikam alabilme ihtirasıyla yaptılar yapacaklarını.

Kavramların bu kadar iç içe girdiği bir coğrafyada devletle zoru olanların gerçek sıkıntısı üzerini kedi gibi örttükleri Cumhuriyet rejimidir elbette. Çünkü devletin geleneksel(klasik) ve iktisadi(modern) politikalarını belirlemede aslolan, rejimin ta kendisidir. Kahrolsun devlet’in ardından 2002’lerden sonra bölücü ağızlara “kahrolsun tece, işgalci tece” kalıbının  söyletilmesi de hiç tesadüf değildir.

Monarşi rejimi yerine anayasamızla inşa edilen ve 29 Ekim 1923’te yürürlüğe giren “egemenlik sınırsız ve koşulsuz ulusundur” tanımı alt üst olalı yıllar oluyor. Seçim sistemimizdeki “millet vekillerini yalnızca parti başkanı aday gösterebilir” kuralı, seçimlerde demokrasinin asla işlemediğinin apaçık göstergesidir.

Ama vatandaş her seçimde “vatandaşlık görevimi yapıyorum” şiarıyla koca bir kandırmacanın içinde olduğundan bîhaber gibi, gider “tıpış tıpış” oyunu kullanır. 

Kafasına göre bir aday çıkmadı mı? O zaman olanların içinden seçeyim bari der… Cb seçimlerinde en acayip şekliyle yaşamadık mı bunu? Hatta tam dokuz köyden kovulup da onuncu köylere gelen şeffaf habercilerimiz, muhalif(!) tv kanallarından tavuklarını yemler gibi yemlemediler mi koskoca halkı? Sonra oy kullanmayanları da vatan haini ilân etmediler mi?  

Halkın katılım oranı bir seçimi meşru kılma konusunda en belirleyici faktördür. Bu yüzden oyunu kullanmayacak olanlar için para cezası türü uygulamalarla korkuturlar ve hep de tutar bu taktik. Sihirli sözcük: vatandaşlık görevi'dir. Yeterli katılım oranının sağlanmış olmasına kendi aralarında verdikleri isim: Demokrasi Şöleni’dir hatta… Her seçim sonrası dönemin reis-i cumhuru kim ise, o çıkartılır tv’ye ve: “Bugün halkın büyük bir çoğunluğunun katılımıyla bir demokrasi şöleni yaşanmıştır, vatana millete hayırlı olsun!” der.

Oysa içlerinden geçen şudur: 

“Bu sefer de yediler!”

ÖZGÜRLÜKLE KANDIRIP HEDEFE GİTMEK

"Aaa bak bugün de şeriat gelmedi? hihohihih"

"Ne sanıyorsunuz İran mı olacağız sanıyorsunuz gegegee?"

"ekieki eki, abartmayın yahu özgür irade diye bişi var, biz özgürlükçüyüz, herkes özgürdür."

Bu lafları 99'dan beri, yani AKP iktidara gelmezden 3 yıl öncesinden beri belki bin kez duydum. Zira o gün bugündür gerek sözlü olarak gerek şiirlerimde, ve yazılarımda uyarılarımı duyurma çabasında oldum:

Zamanını bekliyorlar, güçlenecekler, Demokrasiyi, Gazi Paşa'nın bizlere bıraktığı mücevher değerindeki bu yönetim biçimini, insanların vicdan ve merhamet duygularını kullana kullana gelecekler ve memleketi kendi karanlıklarına sürükleme rüyalarını gerçekleştirecekler dedim, diyenlerin, görenlerin yanında durdum.

Memleket keskin virajları dönerken ödümüz patladı. Referandum en önemli yol ayrımlarından biriydi. "Yetmez ama evet" dediler.. Antimilitarizm rüzgarları esiyordu. Vicdani retler, darbelerle hesaplaşmalar konuşuluyordu sivillerin yapageldiği onlarca siyasi darbe göz ardı edilip. 

Ama şimdi Selahattin Demirtaş "Türkiye PKK'ya silah yardımı yapsın" der oldu! 

Onlar her daim güçlüydüler. Çünkü güçlü olanların kuklaları onlar. Küresel çete neo-sevr'i uygulatabileceği yönetimi seçerken, eş zamanlı olarak bu halkın başına "Ilımlı İslam" çorabını da giydirmeyi planlıyordu. 

Bunun içindir ki "Mütareke Zamanı" hainlerinin ve işbirlikçilerinin torunları iktidara getirildiler.. 

Kültürel yozlaşmanın dilde başladığını onlar en iyi bilirler. 80 sonrası memlekette pub cafe hede hödö ne kadar dükkan bakkal çakkal varsa isimler İngilizce Fransızca Almanca kondu hep. İşin garibi insanlar da oraları tercih eder olmuşlardı. Recaizade Mahmut'un Araba Sevdası romanındaki aptal karakterlere döndü koskoca halk... Döndürüldü. Dönüştürüldü... Bu dönüşümde başat enstrumanlar, televizyon ve sanat dünyası(!) olmuştur. Amerikanvari ya da Avrupai olunca daha "karizmatik(!)" oldular. Ki hâlâ öyle olduğunu sananlarla doludur memleket. 

Bir ülke cahil bırakılmışlığın yanında kültürel olarak yozlaşmaya da başlamışsa işte o zaman durum kötüdür. Çünkü nereye çekseniz kuzu kuzu oraya gider. 

Dil yozlaşmışsa, kavramlarla da gayet kolay oynanır. Çünkü elma artık elma değildir. O kadar fazla insan o elma'ya armut demektedir ki; Bir ısırık alırsınız elmadan ve 

"Oğğ armut bi harika dostum!" dersiniz..

Artık herkes emellerine ulaşma konusunda eş zamanlı olarak tüm virajları almış ve yokuş aşağı bir son düzlüğe gelinmiştir. 

Herkes derken; 

1-Küresellerin neosevr'ini, yani parçalama planlarını,  
2-İktidardaki gericilerin islâm cumhuriyeti'ni kast ediyorum. 

Aklınıza bölücüler takılıyor biliyorum. Eee onlar? Diyeceksiniz, demeyin. 

Çünkü onlar her daim olduğu gibi kâğıt mendildi. Kullanıldılar. Ve sümkürüldükten sonra çöpe atılacaklar.

Yani bölücü tayfayla kolkola omuz omuza olan; barış kardeşlik ve "özgürlük",  sloganları atan ve çoğu kez de uzaktan kumandayla vicdan ve merhamet duyguları işletilen insanlarımız: KULLANILDINIZ! 

Bu arada bu yazı İmam hatiplerde Türkçe'nin yasaklanmasıyla ilgiliydi. 

Yasaklarlar efendim yasaklarlar! 

Çocuğunuzu yolladığınız devlet okullarını zorla imam hatiplere çevirenler "türbana özgürlük" naraları atılırken koluna girip, omuz  ve el verdikleriniz değil miydi?

Onların mağdur türbanlı bacıları için hep beraber gözyaşı dökmediniz mi okuyamıyorlar doktor olamıyorlar diye? E oldular olmasına. Doktor da oldular ama sana bana olmadılar işte. Çünkü Hipokrat yeminini bile etmiyorlar? 

Büyük kullanıldınız büyük!

Aynalara bakarken bir kez daha düşünün. 

Düşünmekten zarar gelmez...

kendi kalemiz

I-

Gol atmaya gelirken hızlı forvetimiz kendi kalemize,

Savunmaya koştum "lan n'oluyo" diye!

Kaval kemiğime tekmeyi basıp geçti kasti faulle,

Gol attım diye sevindi üstüne şaşkın divane... 


"kendi kalemiz"

II-

İşi zor, çok zor

kendi kalemizin,

ucunu sivriltmeli

kalemlerimizin!

"kale'm"

j.ak

2.09.2014

yol

-bahane-

bir mücadele romanında,

rastlamışımdır adına

en azından ne diyeceğimi biliyorum

Çanakkale’ye beraber gideceğimiz atıma

bunu şimdilik aklında tut.

-diz-

çünkü mesafe ve aklın

toplamı kadardır her umut

izin verdiği ölçüde,

ölümlü bir vücut.

-güz-

plânlar var bitimsiz 
ve elimde yırtık haritalar.

köyler,  köy evleri,

onun terli tüyleriyle

aklımın tımar saatleri.

ve en önemlisi de

üzerinde kalma süresi.

-nisan-

gidelim,  gitmek farz

yolda bekler bizi çokça itiraz

başım üstünde,
yüz yıl önceye minnet

pes etme Sakarya’m 
sabret.

“yol”
-atlıkadınca-

j.ak

3.Temmuz.2014

kurganlarım kırılarak

arz edildi, gördüm şaşarak

tohumun ve insanın körü,

ormanın sesi, göllerin tuzu,

adanın nefesi hem de tozu,

dogmaya, inanca ve

akla değdi, onların aç gözü

büyürken tek-elleri, 

öldürdü uyuşturdu.

onaylanırken oyalandı

ki salgın bir hastalıktı

yeni bilgi toplumu.

üstelik ezberledi `herkes`

yanlışı ve doğruyu.

talep edildi gördüm şaşarak.

ve tarihlerim değişerek

kurganlarım kırılarak

damgalarım silinerek

peydah olmuşlar canıma.

kara uzun elleri, 

batmış boğazlarıma!

kara uzun elleri,

hırsızlarken kültümü

her defasında tekrar yaşarım

öz yurdumda kahpe ölümü

şehadet pınarında kanını yıkarken

her defasında bir Kerkük Türk’ü.

"kurganlarım kırılarak"

j.ak

1.Temmuz.2014

ben kokulu

hava bugün yanardöner

bir çocuk bağırtısı kulağımda

gömleği kaneviçeli, 

başında şaylı tahya 

ve bir kadın inlemesi derinde

püskülü boldu fesinde

yanıp döner bugün hava

eller yüzlere

kapanırken utançla
 
baykuş tüyleri eser 

ben kokan zülüflerde...


"ben kokulu"
j.ak
29.Haziran.2014

başı kökünden aparma... (öz yurduma)

kolayından bir davanın

mevsiminde parlayan güneşleri

Haziran karanlığı katran

ve  sıcağında kan var!

sığdan açıktan legal-

leşmiş; sokaktaki tertiplerde kaçak dövüşün,

duymadın mı yüz elli bin soydaşın

evinden ve yurdundan sürgün.

susana yol verenin  kanatları altında

ey başı kökünden aparma;

bilir misin? Kerkük’te şarkı sözü şimdi,

hayatta kalmak oldu

Telafer’deki resim

kanlar içinde masum

Tuzhurmatu’da heykel,

yıkık ve viran evler

Musul’da bir kısa film,

bir saniye süren ölüm!

artık ne Türkmeneli’ni

ne de memleketi aydınlatır

mevsimlik yaban günün.

özgürlük yalanından, kana kana içtiniz

kandığınız ellerin baş tacı edildiniz

mankurt sloganlar atıp o renkli faşinglerde

Türk'e düşman oldunuz ve Ulu Önderimiz'e...

hiçe saymak memleketi sana göre medeniyet

yitip gidiyor ama gör, koskoca cumhuriyet

bil ki kana bulanmıştır sloganın sazın sözün

başka yerde arama kökündedir senin özün.

ve bu sıcak karanlıkları,

turfanda şimşekler aydınlatacak

er ya da geç bir gün, 

unutma!

"başı kökünden aparma"

j.ak

26.Haziran.2014

DAHİLİ VE HARİCİ BEDHAHLAR

Dahili ve harici bedhahlar –düşmanlar-!

Kimdir bunlar ve bizden ne istiyorlar? Bu memleketin başına örmeyi düşündükleri çorap nedir/nelerdir?

Dış düşmanların istediği yüz küsür yıldan beri hiç değişmediği için artık ezbere biliyoruz. Memleketi bölmek istiyorlar. Büyük İsrail için Büyük Ermenistan için. Kürt(?)’leri çok düşündüklerini hiç zannetmiyorum/z. Etnisite üzerinden uygulanan aşı nihayet tutmuş ve Fars-Arap-Türkmen karışımı coğrafya halkı tarafından bambaşka bir etnik kimlik oldukları gerçeği öne çıkarılarak ana dil ve özerklik sonrasında bağımsız devlet palavralarıyla kalkışmaları sağlanmıştır yıllar içinde. Dış düşmanlarımız, bugünün sömürgeci devletleri ve tröstleridir.

İç düşmanlarımız Atatürk’ün kurduğu Türkiye Cumhuriyeti’nden beri aynıdır. Gericilerdir. Yapmak istedikleri, Atatürk Cumhuriyeti’ni devirip kendi II. İslâm Cumhuriyetleri’ni kurmaktır. Kim olduklarını söylemeye gerek var mı?

Kurumlar süratle dincileştiriliyor. Milli Eğitim’den Atatürk ilkelerine bağlı yurttaş yetiştirme maddesi çıkarıldı. Yaşam şeklimize ciddi müdahalelere son 2 yıldır büyük bir ivme kazandırıldı. Televizyonlar iyice izlenmeyecek hale getirildi. Başına türbanını takan kanaat önderi gibi konuşuyor. Televizyonlarda artık cinler periler büyüler tartışılır oldu. Bilim kurumu Tubitak dahil tüm kurumlar din kisvesi altında sürreel hurafelerle doldu taştı. LGS’de sınav kazanamayan çocuklar zorunlu olarak imamhatiplere gidecekler artık. İç kargaşamız tırmandıkça neler olup bittiğini gözümüzden kaçırıyor olabiliriz ama gerçekler ortadadır.

Memleket fizikî bir bölünmeyle eş zamanlı –son 30-40 yıldır- düşünsel anlamda da ayrı düşen öbek öbek insanlarla doldu. Dezenformasyona uğramış tanımlar, tarihsel köprülerin bir türlü kurulamayışı, eksik ve hatalı bilgilenme ve yanı sıra tüm bu dezenformasyonun;  entelektüel, sanatçı, fikir adamı, en asil duygu insanı şeklinde tarifleyebileceğimiz kişilere “hümanizm” üzerinden söylem olarak benimsetilmesi ve bolca tekrar edilmesi korkunç bir bilgi kirliliğine neden olmuştur.

Milliyetçilik ayıplı ve yasaklı olmuş, bayrak vatan aşkı ile alay edilmeye başlanmıştır. “Milliyetçilik günahtır” bile diyenler çıkmıştır. Ne olarak doğacağımızı seçemediğimiz için günahmış. İyi de sormazlar mı adama annenizi seçebiliyor musunuz? O halde annenize… Neyse uzatmak istemem bu bahsi çünkü son derece abuk sabuk yerlere gider bu mesele.

Şu anki konumuz çok daha trajik ve önemli. AKP başta olmak üzere meclisteki tüm partiler, bölücü terör örgütü ve ordu (TSK demiyorum, Türk gibi düşünmeyen bir ordu tsk olamaz çünkü) birlik olmuşlar, sömürgecilerden aldıkları talimatlarla iç savaşı körüklemektedirler.

Bu körüklemenin iki sebebi vardır:

    1-  Güneydoğu’da etnik kalkışmayı ve karışıklığı alevlendirerek İKİZ YASALAR’ı devreye sokmak uluslar arası tanınmayı sağlamak.

    2-  Dahili düşmanların Atatürk Cumhuriyetini yıkarak II. Cumhuriyeti (ılımlı islâm cumhuriyeti) fiilen hayata geçirebilmek. İşte karışıklığın tüm yurtta çıkartılmak istenmesinin nedeni budur.

Şimdi ver kurtulcu, bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasıncı hümanizmle bozmuş sevgi pıtırcıkları; yani kendilerine hiçbir şey olmayacağını sananlar var ya hani? İşte iç ve dış düşmanların plânları gerçekleşirse bunda sizlerin şuursuzluğunuzun da payı çok çok büyük olacaktır! Haberiniz olsun.

Uyarımı yapıyorum.

Tarih sizleri de yazacak bir kenara, bunu unutmayın!

sim'leri sürülü

Yarı gerçeğinde ömrün,
Düşlerini yaşadık çoğu
Yer gök maviydi ya hani, 
Iskotasız uyunan sandallarda.
Gözlerimize değdi pa Tak-
Sim'leri sürülü sürülere sır.
Anlaşmalarına bakıyorduk toprağın,
Devriklerin sarı kağıtlarından.
Büyüklerinizi büyüteçle,
Görünmez mikroplarınızı çıplak gözle 
Gördük, ayıkken.
Elimdeki kadehte aşk vardı o an, 
sek ve duble!
Devirmek dürtüsüyle, 
yudumlamış bulundum.
İz?
İndeymiş kimisi, 
Gözyaşları `çok sesli`
Hiç farkında değildim oysa,
Fazla mesaideyken Soma'da, 
O madende kaybolup,
pınarımı kuruttum.
Yarı gerçeğinde şu ömrün,
Kâbusuna tırmandım.
Yer kök adresken memlekete,
Bir Taksim üç, eşittir kana.
Madem oturduk bu sofrada,
Bütün hesap benden!
Madem oturduk bu sofrada,
Hesaplar sizden sorulsun...

“sim'leri sürülü”
j.ak
2.Haziran.2014

SAHİPLER VE KANAAT ÖNDERLERİ - 2014

Aradan tam bir yıl geçti;

Geçen sene, 31 Mayıs’ta geceyarısı tamamen kişisel bir panikle Gezi Park’ta neler olup bittiğine dair bir yazı yazalı tam bir yıl oluyor. Eksik gedik dilim döndüğünce, geçen seneki kalkışmanın “Kanaat Önderleri”nden dem vurarak, yapılmak istenenin aslında neler olabileceğine dair bazı öngörülerde bulunmuştum. Hemen hemen hepsinin aynen söylediğim gibi çıktığını şu geçen bir yıl bana doğruladı. Fal gibi. Ama işte ben falcı falan değilim. Memlekete yalın bir gözle bakmasını bilen herkesin hele de siyasi tarihçilerimizin çok daha net bir biçimde bunları gördüklerinden de adım gibi eminim.

2011’den beri milli bayramlarımızı kutlamamız şu veya bu biçimde engelleniyor. 29 Ekim Van depremi bahane edilerek, 23 Nisan çocuk ölümleri bahane edilerek, 19 Mayıs Soma katliamı bahane edilerek kutlanmadı. Kutlanmayı geçelim elbet, anılmadı bile neredeyse. Birileri aklımızla adeta alay ediyor. Söylem kumkumaları sokaktaki aktivistlerin ta kendileridir. Bir arkadaşım onlar için “dil polisi gibiler” demişti. Dil eşkiyası desek daha doğru olacak sanırım.

Karşı görüşlere asla tahammül etmeyip, sürekli demokrasiden ve özgürlükten bahsetmelerine rağmen, bir karşı söylem duyunca derhal “susturuculuk” yapıyorlar.

İnsaniyet ve merhamet duygularını ajite ederek toplumsal baskı oluşturuyorlar ve kitleleri sanal bir algı üzerinden hareketlendiriyorlar.

Kendi aklıyla düşünebilen bir cahili, başkalarının fikirlerini kendisininmiş gibi inanarak söyleyen bir okumuşa tercih ediyorum bu ara/bu yüzden.

Atatürk’ün kurduğu Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nde;

Gözyaşlarımızı basamak yaptılar! 

Duygularımızı çiğneneyerek  devleti yok etme merdivenini hızla tırmanıyorlar!

Önümüzde duran tehlike hem bölünerek Doğu ve Güneydoğu’daki bereketli toprakları kaybetmek, hem de şu anki rejimle sıkıntısı olan dahili unsurların Atatürk Cumhuriyeti’ni yıkma, yerine kendi II.Cumhuriyet’lerini dayatma emelleridir.

Bu emeller konusunda dış mihraklar yıllardır milimetrik bir şekilde çalıştılar ve içeride destekledikleri Zübükzadeler’i, ancak gdümlü bir siyasete malzeme olup, iktidarıyla muhalefetiyle buna gerekli zemini hazırladılar. AKP dönemi Marshall ve Nato’dan beri gelmiş geçmiş en yüksek ivmeyi sağlamıştır,maddi-manevi; kayıplarımız, borç girdabına saplanmamız ve Atatürk ilkelerinden verdiğimiz tavizler konusunda…

Şu an devletçiliğe bakıyoruz devletçilik ilkesi diye bir şey var mı? Yok. Özal’lı dönemle başlayan özelleştirmeler son hükümet dönemi zirve yaptı. Maden çöktü, özelleştirmeye hayır diye bağrıştılar. İyi bir şey tabii bazılarının ağzından bunları duymak. Hele devleti yıkmak parçalamak girişimlerine su taşıyanlar için şahane bir oksimoron. 

Milliyetçiliği etnosantrizmle karıştırıp faşizmle bulamaç edip önümüze koymuş dil eşkiyaları. Ve tabii bu zırvaların peşine takılan romantik de alabildiğine çok. Kafası karışmış, Türk yurdunda bir Türk. Ama olayların asla öznesi değil. Başkalarından bahseder gibi bahsediyor “diğer” tüm vatandaşlardan ve kendinden. Çıkarlarını korumak gibi bir şuuru yok. Geçmişte , bir arada yaşamış mıyız? Evet. Gelecekte de bir arada yaşama inancında ve kararında mıyız? Eh sorduğunuzda evet diyor.  Aynı vatana sahip, dil, kültür ve duygu birliğimiz var mı? Var. Türkçe edebiyat yapıp nobel bile alıyor bu zevat. Ee derdin nedir o zaman?

Cumhuriyetçilikte durum vahametini katlanarak artırıyor. Koskoca Türkiye Cumhuriyeti ufaltıldı ufaltıldı teecee yapıldı. Cumhur yabancılaşma efektleri vermekte, rejimse tıpkı saltanatlık gibi.

Halkçılık, Hükümetlerin Atatürk’ten sonra asla olmaya yanaşmadıkları bir ilke. “Halk kim ki zaten!.. yüzde bilmemkaçı şöyle böyle” uzantılı bir öznefreti de sözde aydınlar tarafından yine bu halka söyletilmiş -söyleyene kendini iyi mi hissettirir bilinmez- ve halktan kopuk siyasi anlayışla tam aksi yaratılmıştır. Ulusal egemenlik milletindir ilkesi oldu mu size “ulusal egemenlik Allah’ındır”?!

Konu dönüp dolaşıp Laikliğe gelmedi mi ta Menderes’ten beri? Dini kullanmayan bir parti var mı bu memlekette? Kadınların türbanının ve eteklerinin altına girmeyen? Özgürlük diyerek hem de. Demokrasi diyerek. Şu an din ve devlet işleri birbirinden ne kadar ayrıysa ben de o kadar şimendiferim. 

Tam bağımsızlığaysa sustum. Buna bir şey demeyeceğim…

Atatürk’ün kurduğu Türkiye Cumhuriyeti Devleti, şu an sadece kağıt üzerindeliğini korumaktadır. İlkeleri hayatımızdan koparılmış olmasına karşın teknik olarak varlığını sürdürüyor.

Gezi Park’a ve yarınki eylemlere dönecek olursam, bir yıl önce ne düşünüyorsam şimdi de düşüncelerim, “yurt dışından ithal bir kalkışma” için değişmedi. Çünkü Gezi direnişi hiç de öyle –bu ara sıkça tekrar edilip durulduğu gibi- kendiliğinden falan olmuş değildir. Ön Asya’da Arap Baharı diye adlandırılan kalkışmaların tümünde occupy organizasyonu görmedik mi? Diren diren! Hazırlıkları gördüm geçen yıl, Cumartesi günüydü. Taksim’deki duvarlarda occupy, yumruk, şablonlanarak yazılmıştı. Siviller kol geziyorlardı ve provokasyon-fısıltı gazeticiliği yapıyorlardı.

Geçen yıl gezi olayları, yaz boyu devam ederken, Güneydoğu’da BOP’a uşaklık edenlere kalan, “ilan” etmek oldu sadece. Analar ağlamasın deniliyordu on yıldır. Ağlak ağlak. Bir yandan analar ağlamasın deniliyor, bir yandan olağan her yılki dağa çıkışı PKK silah bıraktı’ya bağlıyorlardı. Bu arada medya ve TV.’da, orada şehit olan korucu ve vurulan askerlerin haberleri de halka hiç duyurulmuyordu.

Bugün 30 Mayıs. Son 2 haftadır deli divane sosyal medya operasyonu sürdürülüyor. Geziyi hatırla, geziyi unutma şeklinde. Yahu unutulacak bir şeymiş gibi!!! Üzerinden 40 yıl falan geçer de farkındalık yaratırsın. Daha polisin katlettiği çocuklarımızın acısı dinmemişken ne hatırlaması ne unutması?! Duyarsız olmakla suçlanmak da var tabii.

Ama asıl duyarsızlık memleket giderken, rejim dahil her şey tehlikedeyken Güneydoğu’da sıcak gelişmeler yaşanırken, kamuoyunun dikkatini Taksim’e çekmek ve yüzlerin o tarafa çevrilmesine “hükümet ve dış mihraklar eliyle” destek olmaktır…

Yarın memleket yeni bir kargaşaya ve bu kargaşa ardına gizlenecek olan sinsi planlara gebedir. Böyle konuşunca AKP’yi desteklemekle bile suçlayanlar oldu. Yapmayın etmeyin! Bir düşüncenin peşine takılmıyor olmak, o düşüncenin karşıtı olmak demek değildir. Karşısında değil çaprazındayım canım kardeşim! Çapraz ateşlerdeyim. Memleketi başkalarının sana layık gördüğü ucube bir planla kurtaramayacaksın. Occupy organizasyonun girmiş olduğu hangi ülke şu an refah içinde “özgür” ve “demokratik” olmuştur sorarım! Libya mı? Tunus mu? Fas mı? Mısır mı? Suriye mi? Sudan mı?

Occupy organizasyon ve aktivistler neden 3. Köprü yapımında katledilen hektarlarca arazi için eylem planlamadılar?

Siyanürle maden aranırken ve oralardaki binlerce insanımızın hayatı tehlikedeyken?

Eğitim sistemimiz 4+4+4 olurken?

Bize İsrail’in kör GDO’lu tohumları dayatılırken?

Neden dev pankartlarla yumruk şablonlarıyla faşing havasında o muhteşem organizasyonlarını yapmadılar?

Listeyi uzat uzatabildiğin kadar! Yapmazlar! Çünkü bunlar seni beni doğrudan ilgilendiriyor. Onları değil. Onları ilgilendiren Türkiye’yi diğer Ön Asya ülkeleri ve Ukrayna gibi bitirmektir. 

Taksim, bu memleketin siyasi geçmişindeki en büyük mitinglerin yapıldığı yer olması nedeniyle önemli bir meydandır. Mayıs 1969'da California'daki park eyleminden beri benzer tezgahlar hazırlanıp sahneleniyor dünya üzerinde. 

Yarın sloganlar atan aktivistler, saldırılar başlayınca her zaman olduğu gibi çil yavrusu gibi dağılacaklardır. Çevir kafanı bir bak, Güneydoğu’da polis bölücülere elini sürebiliyor mu? Haşa! Yine biz öleceğiz, yine biz kırılacağız. Üstelik neden? Büyük İsrail ve büyük Ermenistan kurulabilsin diye, yeni sınırlar çizilsin diye!

Başkalarının oyunlarında figüran olma! Kendi oyununu yazıp yönetebildiğin an Devrim de senin vatan da senin olacaktır!

Jale Altunel- “Sahipler ve Kanaat Önderleri 2014”

Lir Çalıp Kopmak

Mefistofeles'e meydan okuma
 
okumasının, 

A'sıyla Z'si arasında seyirlerdeyiz
 
rüyalar denizinde. 

Boş dalgalarda

loşa kürek çeken

mahkûmlar gibiyiz

düzlere yokuşlar

inişlere yem borusu senfonisi

çizeriz...


"lir çalıp kopmak"
j.ak
18.Mayıs.2014

`LİBERAL SOL` FAŞİZMİ

Solaa dön!!! Uygun adım marş! Bir ki bir ki…

Eskiden yabancı işgal kuvvetlerinin “milliyetçi” etiketli uzantıları varmış. Şimdilerde yabancı işgal kuvvetlerinin “sol” etiketli uzantıları var.  Ejnebi çok akıllı. Trend ne yöne doğruysa oraya bir uzantı bir aparat eklemleyiveriyor. O dönem liboş milliyetçiler vardı. Şimdi liboş solcular var.

Türkiye’de “bir moda akımı olarak siyaset” dersek, bu türden kavram kargaşalarıyla dolu algısal yanılgıları çok iyi tarif etmiş oluruz.

Moda nedir? Boynuna halk kardeşliği(!)ni yansıtan bir poşu takmak, o da olmadı batik desen bir fular. Tarkan da sahneye poşuyla çıkmıştı. Arap dünyası kullanır. Yaser Arafat’ın da simgesi gibiydi. Ama aynı zamanda bir Türkmen giysisi olarak da karşımıza çıkıyor poşu ya da poçu. Neyse, moda diyordum. Moda takılınan yerlerdir misal. Bu yerler hüşû içinde barış kardeşlik ve özgürlükle dopdolu bir havaya sokulur işletmecileri(?) tarafından. Solcumuzun aidiyete dair hissiyatı en ufak bir boşluğa düşmez, güvende ve sürüler halindedir. Aynı zamanda sürreel haldedir. Uçuş her türlü serbesttir. 

Bir evrensel bir evrenseldir sorma gitsin! All the people. Enternasyonal. Şönn! Oysa ondan başka tüm dünya ülkeleri gayetle millidir. Ama o buradan başlatacaktır ya bu işleri. Dünya yanlış, o doğrudur ya… O tarz.

Dünyanın hiçbir ülkesinde milli olmayan sol yokken [Olanların coğrafyasına ve siyasi konumuna bakacak olursak herhangi bir sömürü tehtidi kalmamış ve zaten enternasyonal palavrası için süs bitkisi gibi göstermelik, sömürgecilerin vitrini konumundaki bir iki ülkedir. Sömürgecilerin “şunun gibi”, “bunun gibi” diyerek bize dayattıkları ülkelerde, burada yapılmaya çalışılan bölünmüşlüğü de görürüz. Ancak mevzunun bu coğrafya ve Cumhuriyetimizin bir tür yazılı belgesi olan Lozan Anlaşması’yla uzak yakın bir ilişiği yoktur.] bizde milliyetçilik, faşizmle eşdeğer kavramlarmış gibi birbiri ardınca bir tekerleme gibi kullanılır yeni moda solcular tarafından. Milliyetçi faşist!!! Ya da “faşist milliyetçi!”. Faşizmin ne anlama geldiğini ya bilmiyordur bu çok okumuş solcumuz –ki kuvvetle muhtemel olan budur-, ya da, bu da diğer çarpıtmalarda olduğu gibi söylem’le kulakları alıştırma taktiğidir bir nevi..

Söylem tramvayı düdüğünü öttüre öttüre gider:

Yaşasın halkların kardeşliği!

Birleşe birleşe kazanacağız!

23 Nisan’ı kutlamayacağız!

Ermeniler’den özür diliyoruz!

Faşist Milliyetçi!

Ve daha bir sürü abuk sabuk, ipe sapa gelmez safsatanın papağanıdır bizim liberal solcumuz. Şu an esefle kınadığı yürütmenin başı Tayyip ve şürekâsıyla taban tabana aynı çanağa su taşıdığının farkında değildir! Ama ondan âlâ hükümet muhalifi de yoktur. “Tayyip istifa” derken ses tellerinde nodüller oluşmuştur.

Dilinden devrim lafı düşmez liboş solcumuzun! Nasıl devrimcidir nasıl ah... Ama gelin görün ki tüm Dünya’nın hayranlıkla ve büyük bir gıptayla andığı büyük devrimci Atatürk’ü bir türlü beğenmez, sevmez! Bir atı olsa halbuki, o da ne devrimler yapacaktır ama tek eksik attır işte!

Söylemi yarat, mahalle baskısını kur!

Özür dilemekten tutun da milli bayramlarımızı kutlamama konusundaki dayatmalara değin, önce internetin güzide oluşumları twitter, facebook vb. platformlarda pompalanıyor bu söylemler. Sonra da kitleler peşinden sürükleniyor. Biz millet olarak duygusuz ya da olana bitene kulak tıkayan insanlar değilizdir. Duygusal baskı, her daim iş görür bu coğrafyada. Bu yılki 23 Nisan Ulusal Egemenlik Çocuk Bayramı öncesi bir çok çocuk ölümü oldu. – ya da?..-

Düşününce, Van depremi sonrası Cumhuriyet Bayramı kutlamamak, kutlamak isteyen vatandaşlarımızın üzerine tomalı saldırılar, 19 Mayıs’ların stat gösterilerinin iptali, 30 Ağustos’ta –izinli olmasına karşın, ki neden ve kimden izin alalım onu da anlamış değilim- Ankara’da yaşadığımız komedi… Demem o ki birileri(!) bizim milli bayramlarımızı kutlamamızı istemiyor. Cumhuriyetimizin kuruluşuna altın harflerle yazılmış bu mihenk taşı tarihler birilerine rahatsızlık veriyor. Çünkü bu Cumhuriyetin kendi sınırlarını ve kendi milletini tayin eden Lozan Anlaşması’yla taçlanmıştır tüm o tarihler. Ve küresel eşkiyalar o Lozan’ı ve dolayısıyle bu Cumhuriyeti geçersizleştirmenin planlarına, bölücü maşalarıyla  yön vermektedirler. Cumhuriyetin tüm getirilerinden nemalanacaksın, sonra Atatürk’ü ve Cumhuriyeti beğenmeyeceksin… Nerede yaşıyorsun hemşerim sen? Uzayda mı?

Sömürgeci maşalarının eski şekli liberal milliyetçilikti. Yeni moda şekliyse liberal solculuktur. Sömürgecilerin çanağına su taşımak birinci ve başlıca görevleridir –farkında olarak ya da olmayarak.- Milli sol ise memleket çıkarlarını korur. Sömürüye emperyalizme, bölücülüğe karşıdır. Mış gibi yapmaz!

Asıl faşizm liberal solun intenet platformlarındaki mahalle baskısıdır ve kendi söylemlerine karşı-söylem üretebilenleri sindirmek, susturmak ve dışlamak düsturuyla hareket ederler. İşte biz buna liboş sol faşizmi diyoruz!

Bu öyle bir hal almıştır ki, olaylar sorgulanmadan, tıpkı o hülooğ diye bağırdığı için alay edilen cahil ve biçare kadıncağız gibi, sözümona ulusalcı geçinen gürühun da bu söylemlerin peşine takılıp aynı teraneyi koro halinde tekrar etmelerine kadar varılmıştır. Müthiş bir psikolojik travmadır bu. Gerçeklerin açlık sınırında kıvranmasıdır bu. Alay ettiğiniz kadıncağızdan ne farkınız kalıyor? Sizler cahil değilsiniz ki her lafın ardından gidesiniz…

Bir de ikinci grup var tabii. Onlar da ortamını, arkadaşlarını, çevresini kaybetmek istemeyenler. Etliye sütlüye ve memleket meselelerine pek karışmayanlar yani. Bu yaptırım karşısında sesi kısılanlara ve sorgulamadan söylem üzerine atlayanlara diyeceğim sadece iki çift laftır:

Biraz yürekli olun canlar!

Ve sorgulayın! Siz sazan değilsiniz, hele cahil, hiç değil…

`LİBERAL SOL` FAŞİZMİ…

                                                                                                          Jale ALTUNEL