MOR VE AKŞAM

ayıplardan olma

bir kara çalındı üzerimize.

sağanak,

nefret yağmurlarını fısıldadı

geceye,

hani hep
zan kulağınla dinlediğin
yoku beş geçe...

giderken,

örtün üzerinize sevgilerimizi

örtün.

ödünç aldığımız

bir nefes sözdür

ve çaldıklarımız

serhat türküsüyle yan yana.

insana baktığımız,

bir duru gözdür

dans eder durur 
masmavi dalgalarla.

mor ve akşam, seslenmişler

içindeki martı çığlıklarıyla

mor ve akşam süslenmişler

yamaçların yakamoz ışıklarıyla...

bu günlere hastır dedim

koca gövdelerdeki

sırt manzaralı gidişler.

bu günlere farzdı oysa

bir parça güven.

başlarda küçük krallıkların

dar gelen taçları,

omuzlardaysa birer küçük pelerin.

birinci tekil şahsı kim olmuş

şu sonu gelmez badirelerin?

ki dem vurmuştu bize 
samimiyetten!

hani şu veya bu kitaptan

bir türlü öğrenilmeyen.

ayıplardan  bir peçe

giydirilmiş yüzümüze

oysa bu gözler,

çıplak ve saf şarkılarlaydı

“memleket, memleket” diye

ağıtlardaydı!

mor ve akşam diyorum,

kapkaranlık bir geceye

selâm durup, soğumuş.

renkler de soğumuş,

sırt manzaralı gövdeler de.

yol olmuş sonra

uzun ve bitmez,

bir yoldaş 
o yolda

ölmeden ölenlerden

olmuş…

“mor ve akşam”

j.ak

18.Mayıs.2011