YÜREĞİN İZDÜŞÜNÜ

büyük bir dayanışma içinde
ayaklarım ve ellerim,

hiç acele etmiyor artık

taşikardilerim.

yalnızlığa karışınca yıldızların gölgesi,

azalarak birikti yanı başımda  
kabuk bağlamış bir aşk izi.

selâm durdu  yüzüme 
ağırlaştırılmış müebbet nefeslerim,

derhal tanıdı o eski aynadaki 
aceleci ve yorgun sözlerimi

izdeki cesaretim...

hani uyku arası şiirle doyacaktı

bir zamanlar yüreğim,

ki o, bir zamanlarki çaresizliğim.

yok yollarında aradım dün gece,

baktım ki
karga tulumba tıkmışlar  nezarethaneye
yürek evrenimi!

sözcükler ve sesler sindi 
tanık iskemlesine

haykırdı aklım “hayır” diye,
“otopsi raporu isterim

şuradaki aşk izine!”

vakit artık çok geç,
örtün bu davanın üstünü

ve kan kaybından düştü o an
yüreğin izdüşünü...

zoraki delip geçiyor
zeytin yapraklarını güneş
dallar bir o yana, 

bir bu yana salınıyor.
yarı açık ceza evi gözkapaklarım

ve ışık hüzmeleri gardiyanı, 
tüm acılarımın...
değerli bir gömü voltalarda 
dallara 
ve gardiyana inat
bir o yana,
bir bu yana...

ki artık o, en canlı ölüdür
kabuk bağlamış anılarda…

“yüreğin izdüşünü”

j.ak

02 ^^ 04 Ağustos 2011