şu aciz günlerimde
kaybolanları bulmaya çabalıyorum.
dağınık olmam
aradığımı bulamamam demek değil.
kimi müzik dolabından çıkıyor,
kimi koltuğun ardından
-hani hep oturduğun-
bulduklarıma inanamıyorum
bir şey ararken başka bir şey bulursun ya
unuttuğun hani.
“sen ve ben” ortak yapım her biri
anılar, diğer evlâtlar.
biz yokken kaybolmamış hiç biri.
bugün bir iyilik yaptım.
kaygıları dolaşmaya çıkardım ön bahçeye
oyuna dalar,
geri dönmezler bakarsın…
gece gözlerini kapadığında
beni düşün
olmadı dertop et ellerini yanağının altında,
uzan karnıma…
“senin için”
jak,
14,Mart/07
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder