yoğun bakıma kaldırdım
kaldırım taşlı şiirimin
bu dünyaya sığmayacak
bir serveti vardı ki
acılardan olma...
kandırdım onu
aforizmalarımla süslediğim
buz gibi bir ameliyat odasında...tam da o sırada
yüzleri maskeli
bir cesaret çetesi girdi yüreğime
ellerinde yazdan kalma
dokuz kalibrelik
kibir yağmuruyla.
kanarken alnımın teri
omuzlarımda çağlayan ağrıya,
örttüm tüm gövdemi saçlarımla
görme beni bu halde sakın!
yalnızca eksilecek iki neşter darbesiyle
belki birkaç sözün,
sonra gösterecekler bir şişe içinde;
"bunlar tutulmuş nutkun
ve habis kuruntun..."
kendine gelmen bir gün sürer.
hiç gitmeyecek yüzümden
kaza anında,
öylece acıya saldırışın.
oysa basittir,
gerçek blues
daima döner
en başa.
"dokuz kalibrelik kibir yağmuru"
j.ak
09.Ekim.2011
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder