Yalnızlık

sevgiye aç
bir bedenin
kucağını açmasıdır,
yalnızlık.
sonunda sarılır insan
son gayretiyle ona.
özgürlüktür çoğu zaman da;

"kanım kurumuş 
olur mu ki ölürsem,
cesedimi bulduklarında?"

o öyle bir özgürlük ki
parlak sulara çeken
büyülü geceler gibi:

- öğleden sonra boş musun?
- belki...

bir aşk yaşamak ister
bazen insan.
yanında bir can,
teninde bir ten.
konuşulmak
ve hatta umursanmak ister.
öyle ki,
es geçer bırakırsın
güzelim yalnızlığını...
tanımlarını hayatın,
ve hatta tüm duygularını
yeni baştan yaşarsın.
unutursun terk ettiğin
o en iyi arkadaşı.
ama birgün bakarsın ki;
aşk,
umursamıyor artık seni
duymuyor iç sesini
tutarsın işte o an
en derinine aldığın,
dipsiz nefeslerini
ve  dönüp
bir de bakarsın ki,
yalnızlık ardına kadar
açmıştır sana
kocaman gövdesini
gayet çıplak, samimi...

vefalı bir dost gibi,
yaslanırsın omzuna 
yalnızlığın,
anlatırsın tüm acizliğini
dökersin oluk oluk içini
o daima
sessiz ve usul 
dinler seni...

"yalnızlık"
j.ak
07.Nisan.2011